Antonio Conte u kthye në Milano për herë të parë, pas largimit nga Interi. Një ndalesë e shpejtë për vaksinimin e dytë të ish-trajnerit zikaltër, i cili dha një intervistë për mikrofonat e “La Gazzetta dello Sport”. Aty foli në lidhje me largimin nga Interi dhe “Euro 2020”, që do të fillojë nesër me ndeshjen hapëse midis Italisë dhe Turqisë.
“Kthimi në Milano? Një ndjenjë e veçantë, nuk mund ta mohoj. Deri para disa ditësh ne festonim titullin. Por velloja e trishtimit dhe melankolisë u zëvendësua menjëherë nga kënaqësia e madhe e takimit me kaq shumë tifozë, që më tregojnë afeksion në rrugë. Nderim dhe mirënjohje! Pakënaqësia e tyre për largimin dhe “faleminderit mister”, që më drejtohet vazhdimisht, vlen për mua po aq sa një kampionat.
Është vetëdija e njerëzve për atë që është bërë, për sa përpjekje dhe përkushtimin që kam bërë gjatë viteve, punë e madhe e bërë së bashku për ta sjellë klubin, ekipin dhe tifozët përsëri atje, ku e meritonin të ishin. Unë me të vërtetë dhashë gjithçka, njerëzit e dinë… “, – thotë Conte në fillim.
“Projekti im s’ka ndryshuar kurrë”
Nevojat ekonomike të presidentit Steven Zhang nuk përputheshin me ambiciet e Conte. Trajneri shpjegon zgjedhjen për t’u ndarë nga Interi: “Mund të them vetëm se projekti im nuk ka ndryshuar kurrë. Por, nuk do të kishte kuptim të flisja për këto gjëra tani. Unë nuk dua të hyj në ndonjë polemikë. E respektoj presidentin Zhang, të cilin e falënderoj për zgjedhjen time, i dua të gjithë. Interit, skuadrës dhe tifozëve, iu uroj fat të sinqertë. Edhe Simone Inzaghit, i cili është një trajner i mirë, i aftë, ambicioz. Iu uroj zikaltërve sukseset më të mira për të gjithë botën”.
Nesër fillon “Euro 2020”, me Italinë e Mancini midis favoritëve: “Kur fillon një kompeticion kaq të rëndësishëm, gjithmonë ekziston entuziazmi i duhur. Rreth kësaj skuadre kombëtare ka edhe më shumë se e imja, falë 27 rezultateve radhazi pozitive dhe performancave të shkëlqyera. Ekziston vetëvlerësimi, besimi. Roberto po bën një punë të shkëlqyeshme dhe jo vetëm rezultatet e thonë këtë. Ai ka arritur të krijojë një grup të bindur, entuziast, koheziv. Një kolektiv që beson në të dhe jep gjithçka. Nuk është e lehtë. Ka individë me cilësi të rëndësishme. Por, unë e përsëris konceptin e mëparshëm: nëse kolektivi funksionon, atëherë talenti lartësohet. Aftësia e Insigne, lotët e Chiesa dhe Berardi, futjet e Barella, forca e Bonucci dhe Chiellini, që mbeten një garanci, reaktiviteti dhe fuqia atletike e Donnarumma, një nga tre portierët më të mirë në botë. Janë pasuri e madhe për një kombëtare këto”.
“Fjalët e Moratti më hidhëruan, më mori në telefon dhe kërkoi falje”
Ish-trajneri zikaltër pastaj komentoi deklaratat e ish-presidentit, Massimo Moratti, i cili ditët e fundit foli për lamtumirën e tij nga Interi në një intervistë me “Fatto Quotidiano”: “Unë nuk e mohoj që mbeta i befasuar dhe i hidhëruar kur lexova ato fjalë të Morattit, një njeri elegant, inteligjent dhe i pasionuar, i cili me familjen e tij përfaqëson historinë e Interit dhe ende i di të gjitha dinamikat dhe implikimet e tij sot.
Në telefon, edhe presidenti më kërkoi falje për ato fraza që nuk përfaqësonin mendimin e tij të vërtetë. Kushdo që më njeh mua, jo vetëm atë, e di se çfarë lidhje kam pasur gjithmonë me ngjyrat që kam përfaqësuar, të cilave iu përkushtohem plotësisht, iu jap shpirtin. Kudo kam ndërtuar grupe që kanë fituar, duke krijuar një zakon të rëndësishëm për të ardhmen. Ka nga ata që largohen nga ekipe të shtrydhura, me kampionë që kanë dhënë gjithçka dhe nuk kanë më. Unë kam lënë gjithmonë ekipe me lojtarë të rinj, të përmirësuar dhe të vlerësuar si grup.
Po flas për grupe shumë të bashkuara, me një mentalitet fitues. Gjë që nuk mund të blihet në treg, por është produkt i një pune të përpiktë, të përditshme, duke u kujdesur për detajet më të vogla, duke mos u dorëzuar kurrë. Secili në rolin e tij, por për të mirën e përbashkët, sepse është shuma e detajeve që do të bëjë përfundimisht ndryshimin. Unë me shaka, por jo shumë, them se fitoret janë edhe në lëndinat e prera mirë të fushave të trajnimit”.
“Luaj vetëm për të fituar”
Antonio Conte, gjithashtu shpjegon atë mani të famshme për fitoren, që e veçon atë: “Duhet të jetë mburrje dhe kompliment, por në këtë etiketim ka edhe nga ata që luajnë me të, duke lënë në hije një negativitet që nuk ekziston. E shihni: që kur isha fëmijë kam ndërtuar gjithçka që kam pasur përmes punës, njohuri, sakrificë dhe pasion. Kjo nuk do të thotë të mos dish të relaksohesh dhe të buzëqeshësh, por rezultatet vijnë përmes atyre karakteristikave që unë kam renditur.
Ata që punojnë në një klub të nivelit të lartë, në çdo rol, gjithmonë duhet të japin maksimumin e tyre dhe ta meritojnë atë. Ne jemi të privilegjuar, fitojmë shumë, kemi detyrën të jemi ekselent. Unë jam duke e kërkuar maksimumin para së gjithash te vetja dhe pastaj të tjerët. Unë nuk luaj për të marrë pjesë në garë, por për të fituar. Shquhem për këtë. Të gjithë presin fitore nga unë. Gjykimet ndryshojnë nëse jam në stol. Unë e pranoj atë, e di që e kam këtë përgjegjësi, por mendoj se kam treguar se di edhe të fitoj.
Të fitosh është shumë e komplikuar, përsëritja e suksesit edhe më shumë. Asnjëherë nuk kam kërkuar skuadra që mund të fitojnë me “gyp në gojë”, sepse ato madje as nuk ekzistojnë, pothuajse gjithmonë i kam ndërtuar, por duke pranuar projekte që kishin atë rrugë dhe atë ambicie timen. Duhet ta shoh dritën në fund të tunelit, madje edhe të errët, por duhet ta shoh dhe të di se të gjithë do të bëjnë çmos për ta bërë atë më të afërt dhe më verbuese, derisa të arrijmë atje. Pra, të mos dorëzohem kurrë”.
“A fitoj shumë? Fitoj sa meritoj”
Në aspektin ekonomik, Conte dëshiron të sqarojë: “Nëse fitoj shumë? Unë fitoj sa meritoj. Tregu i bën shifrat, rezultatet e arritura, puna e bërë ndër vite. Por, përtej kësaj më lejoni të them që, nëse problemi im ose fiksimi im ishin paratë, në të kaluarën do të kisha qëndruar atje ku isha. Do të kisha pranuar kompromise dhe ndoshta të fitoja rinovime kontratash, duke vepruar gjithashtu si një “çadër e artë”. Në vend të kësaj unë shikoj projekte dhe jam i gatshëm të qëndroj në shtëpi, nëse nuk më bindin. Është një çështje vizioni, serioziteti, ndershmërie intelektuale dhe parimesh, nga të cilat nuk largohem”.
