Izraeli kishte planifikuar të sulmonte sitet bërthamore iraniane në maj, por u ndalua nga presidenti i SHBA-ve, Donald Trump, raporton “New York Times”, duke cituar zyrtarë të qeverisë amerikane të njohur me këtë çështje.
Plani i sulmit izraelit do të kishte kërkuar jo vetëm mbështetjen e SHBA-së për të mbrojtur veten në rast hakmarrjeje nga Irani, por edhe përfshirjen aktive të SHBA-së për të siguruar suksesin e tij, shkruante gazeta.
Një operacion që do të kryhej si më poshtë:
-bombardime të rënda të bunkerëve dhe instalimeve;
– bastisje e mundshme komando për të përfunduar punën;
-mbrojtje raketore dhe radarë amerikanë.
Një përsëritje e sulmit që është bërë tashmë në të kaluarën në një qendër kërkimore siriane dhe me bashkëpunim të ngushtë me Shtetet e Bashkuara.
Në vlerësimin e IDF-së, mbështetja e Pentagonit ishte dhe është e domosdoshme.
Edhe nëse përfshirja e drejtpërdrejtë amerikane nuk ishte parashikuar, ishte e qartë se ata do të thirreshin në sulm: në muajt e fundit, Pentagoni ka garantuar mbulim total kundër raketave, që ka penguar hakmarrjen nga Teherani.
Një ekran i përbërë nga baza dhe asete të shpërndara në të gjithë Lindjen e Mesme, nga Gjiri Persik në territorin izraelit.
Qeveria Netanjahu, në kontaktet e saj me aleatin e tij, këmbënguli për një sulm, duke nënvizuar pikat në favor të saj:
-Problemet e brendshme të Iranit;
-Vështirësitë e milicive shiite që përbëjnë “unazën e zjarrit” rreth Izraelit (Hezbollahu, Hamasi, grupet irakiane);
-Mbrojtja ajrore iraniane e shpuar dhe me pak bateri të mbetura pasi ato ishin shkatërruar në bastisjet e mëparshme.
Për më tepër, në Tel Aviv, ata mbështetën në qëndrimin e ashpër të Donald Trumpit ndaj mullahëve, duke kujtuar se si gjatë mandatit të tij të parë, ai kishte autorizuar vrasjen në Bagdad të gjeneralit iranian Qassem Soleimani, komandantit të Divizionit Qods dhe një strateg i frikshëm.
Në muajt e kaluar, ka pasur konsultime të shumta, janë vlerësuar opsionet, janë diskutuar afatet kohore.
Megjithatë, sapo hyri në Shtëpinë e Bardhë, Trump mori një linjë tjetër: nga njëra anë, ai i kërkoi Iranit – me një diktat – të jepte një përgjigje deri në maj për negociatat dhe, nga ana tjetër, ai përsëriti se në rast të një qëndrimi negativ, ai mund t’i jepte dritën jeshile një sulmi.
Brenda ekipit të tij, shumë bashkëpunëtorë janë shprehur kundër një goditjeje të mundshme nga Izraeli.
Shefja e Kabinetit, Susie Wiles, Sekretari i Mbrojtjes, Pete Hegseth, Drejtorja e Inteligjencës, Tulsi Gabbard, zëvendëspresidenti Vance dhe madje edhe këshilltari i Sigurisë Kombëtare, Waltz, kanë theksuar rreziqet e një konflikti më të gjerë në të gjithë rajonin dhe kanë ngritur dyshime për efektivitetin e operacionit.
Në këtë pikë presidenti Trump i komunikoi veton Netanjahut. Por ai nuk e bëri atë përmes telefonit: sipas gazetës “New York Times”, ai priti që kryeministri të mbërrinte në Uashington për një takim kokë më kokë të thirrur – sipas burimeve zyrtare – për të diskutuar mbi tarifat, edhe pse ishte e qartë se kursi kryesor do të ishte Irani.
Tani çështja ka hyrë në një fazë të evolucionit të plotë. Në tre nivele. Negociatat filluan në Oman dhe do të vazhdojnë në Romë, me shumë përleshje dhe shumë presion.
Është e mundur që izraelitët t’u kthehen aktiviteteve klandestine për të ngadalësuar programin bërthamor, i cili sipas vlerësimeve të IAEA është një hap larg bombës bërthamore.
Uashingtoni dërgoi B-2 në rajon – avionë të pajisur me bomba GBU 57 të afta për të shpuar bunkerë -, rriti numrin e avionëve luftarakë dhe furnizuesve me karburant dhe zhvendosi një aeroplanmbajtëse të dytë (Vinson), që tani vepron së bashku me “Truman”-in.
Jo më pak interesant është vendosja e sistemeve të tjera anti-raketë, “Thaad” dhe “Patriot”, të marra nga teatro të tjerë, si dhe një fluks intensiv të pajisjeve.
Një “makinë” lufte e përdorur pjesërisht kundër avionve luftarakë pro-iranianë Houthi në Jemen, por që, nëse është e nevojshme, mund të ndryshojë objektivat.
Dhe, sipas disa vëzhguesve, veprimet në pozicionet jemenase, përveç përpjekjes për të reduktuar potencialin e milicisë që kërcënonte trafikun në Detin e Kuq, shërbeu për simulimin e misioneve me rreze të gjatë.
