Megjithëse një kufi të gjatë me Kinën dhe një popullsi prej rreth 97 milion njerëz, Vietnami ka konfirmuar vetëm 300 raste të infeksionit të ri koronavirus dhe asnjë vdekje të regjistruar. Kanë kaluar një muaj nga transmetimi i fundit i virusit, kështu që autoritetet kanë vendosur të hapin vendin. Ekspertët thonë se Vietnami e shmangu katastrofën duke reaguar me kohë.
Përkatësisht, ata prezantuan masa shumë të rrepta që duket se kanë arritur të parandalojnë përhapjen e virusit. Qysh në fillim të janarit, megjithëse ata nuk kishin një rast të vetëm të konfirmuar të COVID-19, autoritetet vietnameze ndërmorën një veprim drastik për të luftuar virusin misterioz që vrau vetëm dy njerëz në Wuhan në atë kohë.
“Vietnami reagoi shumë, shumë shpejt në një mënyrë ekstreme, por masat ishin shumë të arsyeshme,” thotë profesori Guy Thwaites, kreu i Njësisë së Kërkimeve Klinike të Oksfordit në qytetin Ho Chi Minh, i cili ka punuar me qeverinë për sëmundjet ngjitëse.
Kështu, u vendosën ndalimet e udhëtimit, kontrolli i rreptë i situatës dhe u mbyll kufiri me Kinën, i cili mund të kalohej vetëm me kontrolle intensive në vendkalimet kufitare. Shkollat u mbyllën menjëherë, për t’u hapur në mesin e majit, shkruan BBC.
Thwaites shpjegon se Vietnami është një vend me përvojë të gjerë me sëmundje infektive, nga shpërthimi i SARS në 2003, deri te Gripi i Shpendëve në 2010, si dhe epidemitë sporadike të fruthit dhe etheve të Dengos të transmetuara nga mushkonjat. Për shkak të përvojës së tyre të keqe me infeksione, autoritetet atje, shpjegon Thwaites, po merren me epideminë koronare ndoshta më mirë sesa vendet më të pasura.
Një nga masat që u prezantua menjëherë ishte se kushdo që hynte në vend u dërgua në një karantinë 14-ditore, si dhe kushdo që kishte ndonjë kontakt me ndonjë person të infektuar. Kushtet e karantinës nuk ishin përrallore – një australian tha që ai duhej të flinte në një dhomë me vetëm dyshek, pa jastëk dhe batanije.
Është futur gjithashtu testimi masiv i të gjithë atyre që “përfunduan” në karantinë, dhe Thwaites vlerëson se rreth 40 përqind e rasteve nuk do të ishin njohur pa u karantinuar. Këta ishin pacientë të cilët u testuan edhe pse nuk kishin simptoma dhe rezultuan se ishin pozitiv me Sars-CoV-2.
“Kur keni kaq shumë pacientë asimptomatikë, kontrolli është e vetmja gjë që ju duhet të bëni. Nëse Vietnami nuk do i kishte burgosur keta njerëz, ata do të kishin ecur në mënyrë të pakontrollueshme dhe do të bartnin virusin,” shpjegon ai.
Autoritetet vietnameze kurrë nuk prezantuan një karantinë të plotë të vendit, por ata reaguan shpejt ndaj shpërthimit të pikave të nxehta. Në qytetin e Son Loi në veri të Hanoit, më shumë se 10 mijë njerëz u izoluan plotësisht nga pjesa tjetër e vendit pas shpërthimit të infeksionit, dhe një gjë e ngjashme ndodhi menjëherë pas 11 mijë banorëve të vendbanimit Ha Loi. Askush nuk lejohej të hynte ose të largohej nga ato vendbanime derisa të mos kishte ndonjë rast të konfirmuar për të paktën dy javë.
Megjithëse në Vietnam ekziston një regjim një-partiak, autoritetet komunikuan shumë mirë me njerëzit gjatë krizës. Të gjithëve u janë dërguar mesazhe të rregullta me informacionin e fundit mbi masat e paraqitura dhe këshilla se si të mbrohen nga koronavirusi.
Propaganda, thonë ekspertët, e ka vendosur në një farë mënyre kombin në një “gjendje lufte”, e cila ka krijuar një sens të fortë të luftës në shoqëri kundër një armiku të përbashkët. Të dhënat për koronavirusin në Vietnam janë për çudi një numër i vogël i të infektuarve, aq sa disa dyshuan në vërtetësinë e tyre, por ekspertët thonë se nuk ka asnjë arsye për të dyshuar në to.
“Ne mund të mos kemi regjistruar absolutisht çdo rast, por nuk kishte absolutisht asnjë mbulim, unë jam plotësisht i bindur për këtë,” thotë Thwaites.
Rasti i Vietnamit, ekonomia e të cilit po rikuperohet dhe shoqëria po kthehet në normale, tregon se masat kufizuese parandaluese janë mënyra më e mirë për të adresuar problemin në rrënjë, përfundon BBC.
