Për momentin, nuk ka asnjë provë që varianti i virusit i ri i Sars-CoV-2 mund të kompromentojë efikasitetin e vaksinave dhe besueshmërinë e diagnostikimit përmes testeve. Sidoqoftë, kontrolli në vende të ndryshme duhet të jetë shumë i rreptë.
Në një dokument prej 13 faqesh të botuar në faqen e saj të internetit, ECDC, Qendra Evropiane për Mbikëqyrjen e Sëmundjeve Infektive, përshkruan historinë e “variantit me mutacione të shumta të vërejtura në Britaninë e Madhe”.
Qeveritë rekomandohen të “monitorojnë individët e vaksinuar me shumë kujdes në mënyrë që të identifikojnë joefektivitetin e tyre të mundshëm dhe fillimin e infeksionit. Për më tepër, viruset e izoluara nga këto raste duhet të jenë sekuenciale dhe të karakterizohen”.
Sa u përket testeve diagnostikuese, laboratorët këshillohen të vlerësojnë nëse preferohet të përdoren ato që synojnë proteinën Spike, pjesa e virusit rezulton se ka ndryshuar. Prandaj, përsa i përket gjurmimit të rasteve, përhapja e variantit nuk duhet të ketë ndikim pasi ka shumë teste molekulare bazuar në objektiva të tjerë përveç Spike.
Dokumenti rindërton rrugën e këtij varianti të ri të identifikuar në jug-lindje të Anglisë pas një riaktivizimit të shpejtë të rasteve. Kurba e epidemisë në atë rajon ka filluar të rritet në shtator dhe tetor. Ekspertët e ECDC konfirmojnë se nuk duket se ka ndonjë ndryshim në lidhje me sëmundjen: virusi është bërë më i aftë në transmetim, ndërsa, nga mutacioni, nuk është bërë më vdekjeprurës-agresiv.
Por pse varianti goditi Britaninë e Madhe? Në realitet, britanikët ishin shumë të shpejtë në zbulimin e këtij varianti falë një sistemi ndër më të mirët në Europë. National Health ka një konsorcium laboratorësh që kontribuojnë në një mënyrë shumë të rëndësishme në depozitimin e sekuencave të Sars-CoV-2 në bazën e të dhënave më të madhe në botë, Gisaid. Nga 270 mijë sekuenca, 120 mijë janë prodhuar në Britaninë e Madhe.
Hipotezat mbi origjinën e variantit britanik janë tri.
E para: u zhvillua tek një pacient imunosupresiv i cili ishte bartës i infeksionit për një kohë të gjatë para se të shërohej, duke favorizuar akumulimin e shumë mutacioneve të vogla.
E dyta (më pak e mundshme për këtë variant): virusi kaloi nga njeriu te kafsha dhe më pas u kthye te njeriu pasi u ndryshua, siç ndodhi në Danimarkë me virusin e kaluar nga vizoni te njeriu.
E treta: varianti është tashmë i përhapur në të gjithë Evropën dhe Londra ia doli ta identifikonte e para.
Ndërkohë shkencëtarët britanikë po vënë në dukje se varianti i ri priret të infektojë më shumë fëmijët duke konfirmuar kështu evolucionin e virusit, por edhe ndoshta duke paralajmëruar një dimension krize shumë më të rëndë e që duhet shpresuar se nuk do të ndodhë.
