Ka diçka të vërtetë në këtë legjendë, e cila zakonisht u referohet turistëve nga guidat, shkruan revista italiane Focus.
Panteoni në Romë, i ndërtuar në vitin 27 para Krishtit nga Agripa dhe i rindërtuar nga Hadriani (110-125), fillimisht ishte një vend adhurimi pagan për t’u bërë më vonë një kishë e krishterë dhe mauzoleum i njerëzve të shquar (mbretërit e Italisë Vittorio Emanueli II dhe Umberto I).
Kupola, e bërë me beton të përzier me shtuf dhe gur shtuf, ngrihet në dritare gjithnjë e më të vogla që konvergojnë drejt qendrës, ku ndodhet e vetmja “dritare” e kishës, e quajtur “oculus” (sy) me diametër rreth nëntë metra.
Kur bie shi, hapja krijon një “efekt oxhak” që është një rrymë ajri në rritje që çon në copëtimin e pikave të ujit.
Kështu, edhe kur jashtë bie shi, ndjesia është se brenda bie më pak shi; ndjesi e përforcuar nga fakti se si vrimat qendrore dhe anësore të kullimit në dysheme parandalojnë formimin e pellgjeve.
