Dështimi i papritur i zemrës ka më shumë gjasa të godasë herët në mëngjes, veçanërisht midis orës 06:00 dhe 10:00, shkruan revista shkencore italiane Focus.
Mjekët dhe studiuesit e dinë këtë për dekada të tëra, por arsyeja e kësaj “preference” të kohës mbeti e panjohur për një kohë të gjatë: midis hipotezave të ndryshme të rrezikshme deri tani ishte ajo që lidhej me ndryshimin e pozicionit, nga shtrirja e deri tek çuarja në këmbë me të cilën të gjithë përballemi në fund të gjumit.
Një studim i ri nga Universiteti Case Western Reserve në Cleveland, Ohio, ka gjurmuar një lidhje midis vdekjes së papritur kardiake dhe orës sonë biologjike: është prodhimi i një proteine të veçantë që rregullon funksionimin e kanaleve jonike, rrugët e kalimit të joneve përmes qelizës cipë.
Nivelet e kësaj proteine duket se luhaten sipas ritmeve cirkadiane (alternimi midis ditës dhe natës).
Duke studiuar përqendrimin e një proteine të quajtur KLF15, e lidhur më parë me disa sëmundje të zemrës, studiuesit zbuluan se, në indet e zemrës së minjve, përqendrimi i saj luhatet, duke arritur majat pozitive dhe negative gjatë një periudhe 24-orëshe.
Nivelet e KLF15 duhet të jenë të larta në momentet e tranzicionit mes ditës dhe natës, dhe më pas herët në mëngjes. Por te minjtë që përballen me vdekje të papritur kardiake, ato janë shumë të ulëta.
Kjo proteinë do të ndikonte në funksionimin e kanaleve jonike dhe do të ishte çelësi i kryerjes së rregullt të aktivitetit elektrik të zemrës.
Përqendrimet e luhatshme të kësaj proteine ndodhin gjithashtu në indet e muskujve të njeriut, dhe njerëzit me dështim të zemrës kanë nivele të ulëta të KLF15.
Zbulimi një ditë mund të çojë në identifikimin e barnave të afta për të ndërhyrë në këtë proteinë dhe për të zëvendësuar defibrilatorin.
