Pak para gjumit letargjik, arinjtë e murrmë hanë shumë – deri në 20,000 kalori në ditë, të mjaftueshme për të shtuar rreth katër kilogramë çdo ditë. Dhe pastaj ata mezi lëvizin, për muaj të tërë.
Kjo është pjesë e strategjive adaptive të arinjve për të mbijetuar dimrat e gjatë pa ushqim.
Nëse ne njerëzit do të bënim të njëjtën gjë, do të shtonim sasi të rrezikshme të peshës dhe atëherë ndoshta do të zhvillonim diabetin.
Por metabolizmi i jashtëzakonshëm i arinjve e shmang këtë dhe shkencëtarët po eksplorojnë se çfarë mund të mësojmë prej tyre për të përmirësuar shëndetin tonë.
Një nga gjërat interesante për arinjtë është se gjatë gjumit letargjik, ata bëhen rezistent ndaj insulinës dhe gjatë sezonit aktiv, janë të ndjeshëm ndaj insulinës.
Një grup shkencëtarësh ka identifikuar tetë proteina kyçe – të gjetura gjithashtu te njerëzit – që ndihmojnë arinjtë të kontrollojnë nivelet e tyre të insulinës.
Çfarë është insulina dhe si funksionon ajo?
Insulina është një hormon që rregullon përqendrimin e glukozës – sheqerit – në gjak, dhe këtë e bën, për shembull, duke dërguar sinjale te muskujt, mëlçia dhe qelizat dhjamore për të thithur sheqerin.
Çështja është se nëse shumë sheqer hyn në trup, qelizat tona ndalojnë së reaguari ndaj insulinës dhe ato bëhen rezistente ndaj insulinës, duke çuar në sheqer të tepërt në gjakun tonë. Ky është një shkak kryesor i diabetit të tipit 2, një sëmundje që mund të çojë në sulme në zemër, goditje në tru dhe verbëri.
Por shkencëtarët kanë zbuluar se edhe kur arinjtë e murrmë ushqehen me ushqim, rezistenca ndaj insulinës fillon vetëm gjatë gjumit letargjik dhe jo gjatë përgatitjes së tyre, duke i lejuar ata të qëndrojnë të lirë nga diabeti.
