Hëna mund të jetë 40 milionë vjet më e vjetër se sa dihej më parë dhe mendohet se ajo është formuar 4.46 miliardë vjet më parë.
Kjo u zbulua nga kristalet hënore të sjella në Tokë nga astronautët e misionit Apollo 17, ekspedita e njëmbëdhjetë dhe e fundit me njerëz të programit hapësinor të NASA-s, e cila u zhvillua në vitin 1972. Mostrat u analizuan në nivelin atomik nga një grup studiuesish të udhëhequr nga Fusha e Muzeut të Historisë Natyrore dhe Universiteti i Çikagos. Studimi, i publikuar në revistën “Geochemical Perspectives Letters”, nënvizon rëndësinë e moshës së satelitit, duke pasur parasysh rolin e saj themelor në evolucionin e jetës në Tokë.
Hëna stabilizon boshtin e rrotullimit të planetit dhe kjo është arsyeja pse ka 24 orë në ditë dhe pse ndodhin baticat. Më shumë se 4 miliardë vjet më parë, kur Sistemi Diellor ishte ende i ri dhe Toka ishte ende në rritje, një objekt me madhësinë e Marsit u përplas në glob dhe nga ajo përplasje lindi Hëna. “Energjia e goditjes shkriu shkëmbin që më vonë do të bëhej sipërfaqja e satelitit tonë, kështu që të gjithë kristalet e mbledhura duhet të jenë formuar pasi ky oqean magmë hënor është ftohur,” shpjegoi Philipp Heck, koordinator i studimit.
Për të zbuluar moshën e fragmenteve, studiuesit përdorën një teknikë të quajtur tomografia e sondës atomike: “Ne filluam duke mprehur një pjesë të mostrës hënore derisa morëm një pjesë shumë të mprehtë. Më pas përdorëm një lazer për të avulluar atomet nga sipërfaqja. Shpejtësia me të cilën lëvizin atomet na tregon se sa të rëndë janë ata, gjë që nga ana tjetër na tregon se nga janë bërë”, shtoi udhëheqësja e projektit Jennika Greer. Të kuptuarit e përbërjes së saktë të kristaleve është thelbësore për të gjurmuar momentin e formimit të tyre dhe për rrjedhojë moshën reale të Hënës.
