Rigels Rajku, i njohur me emrin e artit “Noizy” ka treguar në një intervistë për mediat angleze se si e nisi karrierën e tij në muzikë, por edhe para sfidat e vështira si fëmijë i një familjeje emigrantësh shqiptarë në Londër. Që nga krijimi i grupit OTR që erdhi si nevojë e adoleshentëve shqiptarë në Angli për t’u mbrojtur nga bullizimi, dyluftimet në rrugë dhe më pas problemet me bandat e tjera të reperëve shqiptarë.
“Vinim nga një situatë e vështirë”, thotë reperi i njohur në një intervistë për Express.
“Gjatë gjithë vitit kam dëgjuar të shtëna dhe granata (viti 1997). Fëmijët mund të gjenin armë dhe plumba në shkurre. Kishte kudo lajme të tmerrshme.”
Në kërkim të një jete më të sigurt, Noizy dhe familja e tij hipën në një makinë dhe udhëtuan për gjashtë orë derisa arritën në Francë, ku hipën në një tren për në shtëpinë e tyre të re në Woolwich, në jug të Londrës.
Megjithatë, situata në Mbretërinë e Bashkuar nuk ishte ajo që kishte parashikuar familja Rajku.
“[Nuk kishte] armë dhe granata në dysheme, por [Londra e Jugut] nuk ishte e sigurt,” shpjegoi ai. “Kisha frikë të shkoja në shtëpi nga shkolla pa u ndaluar nga bandat që përpiqeshin të të grabitnin këpucët e mia të bukura ose zinxhirin e vogël që mora për ditëlindjen time. Nëse luftonit, do të lëndoheshe shumë keq”.
Një djalë i turpshëm që nuk fliste anglisht, Noizy zbuloi se fëmijët e tjerë kishin një problem me praninë e tij në tryezë.
“Mos u ul këtu se je refugjat, kthehu në vendin tënd, ne nuk të duam këtu”, i thanë ata kur ai u përpoq të bashkohej me tavolinën e tyre me tabakanë e drekës në shkollë.
Përballë kësaj armiqësie, Noizy pretendon se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të zhvillonte një pamje të jashtme më të ashpër dhe më të fortë.
“A mund të jem i vërtetë?,” pyet ai me një psherëtimë. “E vetmja mënyrë për të mbijetuar në Angli është të jesh i fortë. E vërteta e trishtueshme është se ka kaq shumë kultura dhe raca që është pothuajse e pamundur të bëhen një”.
“E vetmja mënyrë është të jesh më i forti, atëherë askush nuk do të ngatërrohet me ty. Kështu gjeta paqen.”
Një trajner i mprehtë që në moshë të re, Noizy filloi të përmirësonte aftësitë e tij luftarake në klubin e boksit St Peter’s në Woolwich.
Pavarësisht nga aftësia e tij për të grushtuar, nxënësi i shkollës e dinte që kundërshtarët godisnin në grup dhe si individ ai ishte ende i cënueshëm.
Kështu Noizy krijoi një bandë. Ai e quajti ‘On The Run’, ose OTR siç lexon tatuazhi në dorën e tij, dhe anëtarët ishin të gjithë djem shqiptarë të Londrës së Jugut që kishin hasur në probleme të ngjashme me të.
“Ne ishim grupi i parë shqiptar, i formuar në vitin 2001, ishim vetëm 10 veta në fillim, të gjithë boksierë” tregon Noizy.
“Grupi bëhej gjithnjë e më i madh sa më shumë [njerëz vinin nga Shqipëria].
“Unë isha udhëheqësi sepse kisha ardhur në moshën 10 vjeç dhe mësova gjërat e vogla [që ishin të rëndësishme]; si të visheni, të flisni [dhe] të jesh më “britanik”.
“Unë u thashë atyre, nëse nuk dëshironi të mundeni në luftë, ne duhet të qëndrojmë së bashku. Shkoni provoni të ecni vetëm rrugës për në shtëpi dhe shikoni se çfarë ndodh me ju. Do të grabitesh, do të goditesh me thikë dhe do të ndjekin”.
“Ne ishim në “ride or die” sepse megjithëse ishim më të shumtë në numër në krahasim me grupet e tjera, ne nuk iknim nga askush. Kështu u bëmë të paprekshëm.”
Sherri me Hellbanianz
Ndërsa Noizy arriti vitet e tij të adoleshencës, dhuna e të rinjve në Londër po rritej me një numër rekord vrasjesh të regjistruara në mesin e viteve 2000.
Ai pretendon se situata u bë shumë më e rrezikshme se ajo që ishte në Shqipëri dhe që kishte një ndikim të pakthyeshëm në karakterin e tij.
“Unë nuk besoj në dhunë. Nuk besoj se dy gabime e bëjnë një veprim të drejtë, por ka vetëm kaq shumë që njeriu mund të mësojë. Të gjithë e dimë se sa të ashpra mund të bëhen rrugët në Angli, veçanërisht në Londrën Juglindore në vitet 1990-2000”, shtoi Noizy.
“Unë nuk jam engjëll, ndoshta kam bërë gjëra që ishin të gabuara. Por kur rritesh në një vend ku dëgjon gjithmonë grindje dhe goditje me thikë [kjo ndikon tek ty].”
Edhe në rrugët e vështira të Londrës së Jugut, “OTR” fitoi një reputacion. Një artikull i vitit 2010 në Daily Mail pretendonte se banda ishte vendosur në listën e vëzhgimit të policisë pas videove në internet të anëtarëve që pozonin me armë të postuara në internet.
Ata u bënë edhe shënjestër e grupeve rivale të shqiptarëve që ishin vendosur në Britaninë e Madhe. Rivali më famëkeq është Hellbanianz i Londrës Lindore, të cilët kërcënojnë rregullisht OTR-në dhe Noizyn në këngët rap.
Një grup i njohur për shtypin britanik, Hellbanianz shkaktoi bujë kur nxori në rrugë një tank në një pronë të këshillit Barking vitin e kaluar.
Megjithatë, kur e pyetëm për grindjen e supozuar, mes grupeve, Noizy shpejtoi të qetësojë gjërat.
“Ata djemtë janë të rinj,” tha ai pas pyetjes tonë. “Unë e them pa mungesë respekti se ata u krijuan pas nesh. OTR ishte grupi i pare”.
“Shpresoj që ata t’ia dalin në muzikë dhe të largohen nga të gjitha çmenduritë, sepse kam parë që janë përfshirë në disa krime. Thjesht shpresoj që dikush më i madh nga grupi i tyre t’u thotë se “nuk ka asgjë të bukur në atë mënyrë jetese”.
Noizy flet nga përvoja. Ka pasur shumë raste kur rrugët e kanë nxjerrë nga binarët.
Në moshën 16-vjeçare dha shenjat e një karriere premtuese si boksier, por i tunduar nga oferta prej 500 £ për dyluftim në rrugë dhe që u ngarkua më pas në YouTube, ai i dogji shanset para se të fillonin.
“U ktheva në federatën e boksit dhe ma morën licencën. Trajneri im, Steve ishte kaq i dëshpëruar,” kujton ai.
Pikërisht në këtë moment, për Noizy-n, muzika kaloi nga “pjata e dytë” e tij në fokusin e tij kryesor.
Gjithmonë një reper i mprehtë, i frymëzuar nga Eminem, londinezi i jugut iu përkushtua muzikës në të njëjtën mënyrë që kishte praktikuar boksin, fokus lazer dhe vendosmëri të pamëshirshme.
Pasi bëri bujë në Shqipëri me videot e tij të luftimeve në rrugë në YouTube, ai u kthye në Shqipëri në moshën 20-vjeçare me ambicien për t’u bërë artisti më i madh që kishte parë vendi.
Në atë kohë miqtë e tij në OTR vunë në dyshim vendimin. “Pse do të kthehesh?” e pyetën. “Ne jemi duke u rritur mjaftueshëm sa të mund të fillojmë të fitojmë para me bandën.”
Raportet e inteligjencës së policisë disa vite pas largimit të Noizyt sugjerojnë se ata bënë pikërisht këtë.
Një raport i Këshillit të Bromley për bandat lokale nga viti 2012 tha se informacioni i mbledhur nga forca tregonte se “banda shqiptare OTR nuk po vepron më si një bandë rrugësh dhe në vend të kësaj po vepron si një rrjet i organizuar kriminal për të furnizuar drogë dhe për të kryer grabitje”.
‘Personazhi i gangsterit’
Noizy thotë se zgjodhi të mos shiste drogë apo të përfshihej në krimin e organizuar, por nuk është se muzika e tij e dënon këtë mënyrë jetese. Shpjegimi i tij është se tekstet ku mburret për luftimet, drogën, gratë dhe krimin nuk janë përshkrime të mirëfillta të jetës së tij, por fjalët e një personazhi që ai adopton kur bën rep.
“Realiteti, shpjegoi Noizy, është shumë më ndryshe”. Ai pretendon se është një burrë familjar jo duhanpirës, i cili i pëlqen të mbajë formë dhe të menaxhojë interesat e tij të shumta të biznesit, duke përfshirë një linjë veshjesh, restorant dhe hotele boutique.
Problemi për të është një numër i madh njerëzish të rrezikshëm që e besojnë narrativën e gangsterit.
Për pasojë, ka përfunduar në disa grindje me reperët në Shqipëri, të cilat i kanë vënë në rrezik jetën.
Në vitin 2016, Noizy dhe një shok i tij u qëlluan gjatë një përleshjeje në Kosovë, një incident që ai e përshkruan si “sherr i vjetër” që u përshkallëzua”, ndërsa në dy raste vitin e kaluar, bizneset që ai zotëronte ishin objektiva të sulmeve të dyshuara për zjarrvënie.
Problemi, pranon ai, është se është e vështirë të nënshtrohet instinkti për t’u kundërpërgjigjur që ai mësoi në rrugët e Londrës Jugore.
“Kam pasur disa probleme në Shqipëri me reperët e tjerë, sepse duke qenë se artistët e tjerë janë më të suksesshëm [ata] do të flasin sh*t”, tha ai.
“Ata nuk e kuptuan se unë vija nga një xhungël në Angli. Konfliktet që kam pasur nuk përfunduan mirë për [reperët e tjerë].”
I pyetur nëse të shtënat e kishin bërë të ruhej pas krahëve apo e kishin shqetësuar për daljen jashtë, Noizy u përgjigj me kode: “Unë kam jetuar shumë mirë dhe shumë i sigurt për një kohë të gjatë. Derisa dolën disa “fucking” maniakë [që filluan me problemet] në TikTok. As nuk dua të flas për të. Por njerëzit e dinë saktësisht se për çfarë po flas.”
Këto ditë Noizy njihet si një nga artistët më të famshëm në Ballkan, me më shumë se 1 miliard shikime në YouTube dhe miliona të tjera në platforma të tjera dixhitale.
E takuam në një restorant të nivelit të lartë që zotëron në resortin ekskluziv të Durrësit pasi kishte mbaruar xhirimet e filmit të tij të parë ku është aktori kryesor.
Është shumë larg nga djali, shokët e klasës së të cilit refuzuan ta linin të ulej me të në drekë.
Por ai beson se është ajo përvojë e jetës që e bëri atë dhe madje edhe emri i tij erdhi nga një vërejtje thumbuese e një mësuesi se nga ishte.
“Refugjatët supozohet të jenë të qetë”, i thanë ata. “Por ju jeni kaq i zhurmshëm. (Noizy)”/Express.co.uk
