Kërcënimi për trafikun detar në Detin e Kuq prek tregun global por përgjigja, pavarësisht deklaratave, është e pjesshme. Orët e fundit kanë qenë intensive.
Milicët shiitë Houthi, aleatë të Teheranit, i janë rikthyer një taktike të përdorur tashmë në vitin 2017 duke lëshuar një dron të ngarkuar me eksploziv në det. Manovra dështoi.
Një tentativë sulmi – pas më shumë se njëzet të kryer me raketa dhe dronë që nga mesi i nëntorit – pra reagimi ndaj pushtimit izraelit të Gazës. Pasditen e djeshme, një fregatë nga New Delhi, megjithatë, ndërhyri për të shpëtuar një anije të rrëmbyer në Oqeanin Indian, një veprim ky me siguri i kryer nga “sulmuesit” të cilët u larguan para mbërritjes së forcave speciale.
Provokimi i fundit nga Houthis ishte në fakt një përgjigje ndaj paralajmërimit unanim të nënshkruar më parë nga Shtetet e Bashkuara, Australia, Bahreini, Belgjika, Kanadaja, Danimarka, Gjermania, Italia, Japonia, Holanda, Zelanda e Re, Singapori dhe Britania e Madhe.
Një kartë zyrtare për të shpallur pasojat nëse veprimet armiqësore vazhdojnë. Fjalët e interpretuara nga disa si paralajmërimi i fundit në funksion të reagimeve më të ashpra.
Problemi, megjithatë, është gjithmonë në detaje. Siç tregon kronologjia e krizës. Pas shtimit të sulmeve – të kujtojmë se militantët kanë ende një cisternë nafte në dorë – amerikanët vendosën disa njësi, disa prej të cilave kapën bombat e lëshuara nga Jemeni në drejtim të shtetit hebre.
Hapi tjetër ishte krijimi i një task force shumëkombëshe, në të cilën rreth dhjetë vende u bashkuan publikisht, ndërsa të tjerët preferuan të jepnin mbështetje konfidenciale.
Kur erdhi koha për të vepruar, rrugët u ndanë. Italia bëri të ditur se merrte pjesë në patrullë me fregatën Fasan, por si pjesë e një dislokimi tashmë ekzistues dhe jo nën kujdesin e Shteteve të Bashkuara. Vetëm për të nënshkruar dokumentin paralajmërues.
Disa qeveri kanë vënë në dispozicion të stafit elementë dhe jo mjete. Franca shkatërroi një dron, por theksoi se fregata e saj do të kishte vepruar jashtë zinxhirit komandues të SHBA-ve.
Frika
Kujdesi dhe pragmatizmi përcaktojnë dallimet.
Së pari. Frika për t’u etiketuar si mbrojtës i Izraelit nga një kundërshtar që ka treguar se është gati për çdo gjë ose pothuajse çdo gjë. Së dyti. Rreziku i një përshkallëzimi që çon në reprezalje të rënda në Jemen. Shtetet e Bashkuara dhe Britania e Madhe kanë diskutuar mundësinë e sulmeve kundër bazave, raketave dhe kazermave: një ditë opsioni i goditjes duket i afërt, ditën tjetër ai tërhiqet.
Së treti. Është një gjë të garantosh lundrim falas, është tjetër gjë të marrësh pjesë në operacionet e luftës: Houthi-t kanë në dispozicion armë të të gjitha llojeve të afta për të shkaktuar probleme.
Së katërti. Milicët, nëse duan, janë selektivë: ata mund të hapin zjarr vetëm mbi “varkat” e lidhura me Izraelin ose drejt portit të Eilat dhe në këtë mënyrë të përçajnë aleancën, me evropianët dhe të tjerët të interesuar për të mbrojtur anijet e tyre. Edhe nëse pasojat ekonomike të asaj që po ndodh nuk i shikojnë këto dallime dhe janë të destinuara të rriten.
Kostot
Një numër i madh kompanish kanë vendosur të shmangin Detin e Kuq duke e zgjatur udhëtimin duke lundruar rreth Afrikës.
Jo vetëm. Ekziston frika e një rifillimi të piraterisë somaleze, si për arsye lokale, ashtu edhe për bashkëpunim të mundshëm me Houthi-t, të cilët do të kishin “bashkëpunëtorë” të dobishëm për rritjen e paqëndrueshmërisë.
Në fakt, disa anije raportojnë, nëpërmjet internetit, se kanë roje të armatosura në bord. Në zonë ata më pas hasin kinezët me të paktën tre njësi.
Duke ruajtur ngarkesat e tyre, asnjëherë të gatshëm për të ndihmuar të tjerët. Dhe sigurisht që janë iranianët, duke rrotulluar një flotilje të vogël. Ata tregojnë flamurin, konfirmojnë se duan të luajnë një rol larg shtëpisë, ata mbështesin miqtë e tyre Houthi.
Një angazhim i deklaruar që i shtohet misionit të Behshad: anija tregtare, e ankoruar pranë bregut të Jemenit, do të përdorej nga inteligjenca e Teheranit si një udhëzues për inkursionet e milicisë./Corriere Della Sera
