Poetesha lirike korcare Arsinoi Zengo Kallco ka lindur në Dardhë të Korçës, pas mbarimit të arësimit të hershëm, Arsinoi dhe familja e saj, emigrojnë në vendin helen, ku mbaroi edhe shkollën e mesme në Janinë, Greqi. Ka mbaruar studimet e larta për mësuesi, Cikël i Ulët, pranë Universitetit “Fan Noli”, Korçë. Prej 11 vitesh punon si kontabiliste te Posta Shqiptare.
Pasioni për artin, letërsinë dhe poezinë kanë shndërruar Arsinoin, në një poete lirike të admiruar nga dashamirësit e poezisë të cdo moshe. “Dashuri dhe ca pika shi” është libri i pare i saj me poezi kryesisht të ndjera e lirike. Poezia e Arsinoit eksploron kompleksitetin e dashurisë dhe dehjes nga dashuria, përmes reflektimeve të poetes dhe botës përreth saj. Lidhja e Arsinoit me botën njerëzore, natyrore dhe hyjnore shërben si një metaforë për përvojat jetësore, emocionale, dhe sociale.
Toni bisedor, muzikaliteti i vargut lirik, dhe gjuha e thjeshtë e poezisë krijojnë një ndjenjë intimiteti dhe dobësie femërore. Imazhet lirike janë konkrete dhe ndjellëse, duke kapur përvojat shqisore dhe gjendjen emocionale të poetes. Struktura e poezisë, me rreshtat e saj të shkurtër dhe me pauzat e shpeshta, imiton mendimet ngurruese dhe soditëse të poetes.
The lyrical poetess Arsinoi Zengo Kallco was born in Dardhë of Korça. After finishing her primary education.
Arsinoiu and her family immigrate to Hellenic country, where, she completed high school in Ioannina, Greece. Then, she graduated as a teacher of elementary education, at “Fan Noli” University, Korçë. She is married and has a son. She works as an accountant over eleven years, at the Albanian Post.
Passion for art, literature and poetry has transformed Arsinoi into a lyrical poet admired by poetry lovers of all ages. “Love and some raindrops” is her first book of mostly sentimental and lyrical poems.
Arsinoi’s poetry explores the complexities of love and drunk on love, through the poetess’ reflections on the world around her. The Arsinoi’s connection to the human world and the natural world serves as a metaphor for her emotional experiences. The poetry’s conversational tone, the musicality of the lyric verse and simple language create a sense of intimacy and vulnerability. The lyrical imagery is concrete and evocative, capturing the poetess’ sensory experiences and emotional state. The poetry’s structure, with its short lines and frequent pauses, mimics the poetess’ hesitant and contemplative thoughts.
-I will love you forever
In the labyrinths of my heart,
The more I’ve sought you
I, the pursued, who madly ran,
In love with stars and the night,
But then …then I just slowed down!
The skies just opened up, as never been,
We felt being stripped of our feelings,
Riding over the golden horseshoes,
You and me were meant,
The king and queen of that night!
Love dancing with me again,
Our lips together, close together,
I will love you…love you forever,
Let them say, she’s a crazy one!
I made peace with God, that night,
I just said: “God, if my love is a sin,
Then let me die, if I must,
Please forgive me, God!
Forever I will love him, no matter what!
Unë do të dua
Në labirintet e zemrës të kërkova
Vrapova… vrapova mallin tërbova
Me yjet natën dashurova
Pastaj…pastaj qëndrova!
Qiejt ishin hapur si kurrë ndonjëherë
Ne kishim zhveshur ndjenjat
Kalëroje me patkonj të artë
Ne mbretër ishim atë natë!
Me mua vallzonte dashuria
Dy buzët bashkuar përgjithmonë
Unë do të dua…do të dua
E le t’më thonë e marrë grua!
Me zotin bëra paqe kët’ natë
në është dashuria mëkat i thashë
Atëherë le të vdes s’më vjen keq aspak
Unë… do ta dua më fal o At!
-Dark shades of life
The world is most scary,
A world of trouble, grey and cloudy,
It’s all I see.
People walking around with their head down,
Everyone seem utterly bewildered,
No bread, no meal on their table,
Ah, only their suffering souls!
Sleep calls, as night falls gently,
The knife runs over some dried steaks,
A hungry child cries, his stomach is empty,
“Dear Mom, give me bread, just a little bit!
The poor orphan, a fatherless child,
He needs to grow up and work hard,
Nothing, no one and no where to go,
He just grabs the ax cutting some twigs,
No more school, no more homework,
No more tests, ah this misshaped world!
Just cheer up, speak up, and speak out,
Please, do not abandon the poor’s,
Show your humanity and love,
You, -statesmen and the forever riches,
Give to those, who’re forced to flee this land!
In the other world, what should you confess?
Hell could no longer hold your soul,
Just run, and catch the time,
And give to those, with no mouth!
Me too, I want to learn more,
Like my folks, I search for
A warm hearth, where
I may read the books,
And then,
Thank you forever and ever!
“Ngjyra të errëta jete “
Botë tepër e frikshme
Botë me halle e stuhishme
Njerëz kokë ulur të hutuar
Vatra pa bukë shpirtra trazuar!
Nata troket ngadalë gjumin thërret
Dy thela të thara një thikë i pret
Fëmija mban barkun zë e thërret
Nënë e dashur pak bukëz më jep!
Jetimit të mjerë që babën se ka
I duhet të rritet se askund nuk ka zë
Sëpatën rrëmben ca drurë të thatë
As shkollë as dije ahhh botë e ngratë!
Flisni bërtisni të varfrit mos braktisni
Ku shkoi njerëzia dhe dashuria
Ju pushtetarë dhe pronarë
Jepuni atyre që braktisjen kanë marrë!
Në botën e dyte ç’farë do rrëfeni
Shpirtin tuaj nuk do e mbaj as ferri
Ndaj vraponi sa keni kohë
Jepuni dhe atyre që nuk kanë gojë!
Dua dhe unë të mësoj
Si shokët e mi të kërkoj
Një vatër të ngrohtë ku të lexoj
Ngahera tju falenderoj!!!
-Time’s whistles
I’ve grown a lot over the years,
I wish I could stop the time,
To bring back the sweetness
Of those years,
To open again, the gates of my heart!
A crying child that stutters,
Mom’s tears, as waiting up for him,
The wrinkles in the daddy’s forehead,
The sweat drops like waterfall stream.
Grandmother bent on the knees,
With a bundle of twigs on her back,
Grandfather holding a cane in his hand
“Grandpa’s girl, hurry up! It’s getting too late”
Clock hands spinning so fast,
Today mom and Dad fled to a foreign land,
My grandpa, who repeatedly said me to “hurry up”,
He’s gone and never came back,
Maybe it’s time, he did!
I’ve grown up over the years,
I saw my kids growing up so slowly,
The old rusty gate was left open,
And Grandpa’s cane,
It’s still hanging on the wall!
“Fishkëllimat e kohës”
Ndër vite jam rritur shumë
Kohën kam dash ta ndal
Ëmbëlsinë e viteve të risjell
Portat e zemrës të çel!
Belbëzimet e fëmijës që thërret
Të qarat e nënës kur e pret
E mbasandaj babën me ballin rrudhash
E djersët si ujvarat e rëke ujrash!
Gjyshen e kërrusur gjer në gju
Shkarpat ngarkuar pak atje e pak këtu
Gjyshi bastunin mban në dorë,
“Çupa e gjyshit nxito se u bë vonë”
Akrepat vërtiten me shpejtësi
Sot mam’ e bab’ kanë ik në mërgim
E gjyshi që më thosh të nxitoja
Iku s’u kthye se ashtu donte koha!
E rritur jam unë ndër vite
Fëmijët ngadalë shikoj të rriten
Portën e hekurt që rinte e hapur
Sot e ndryshkur e bastunin që ri varur!
-I recall with delight, years of my youth!
My youth’s gone with spring,
The souls wandering around,
A call of longing for beauty
The girl becomes a woman!
Hey beautiful youth,
Take my hand, now and forever,
Let’s smile and laugh together,
Don’t try to run and hide from me,
Don’t forget, I was even
Your precious one!
Don’t you remember, when
You loved combing my hair,
A floral dress wearing me,
Sweetly singing over my shoulder,
And caressing my tender skin!
Hey, beautiful youth,
You know, how I remember you,
With a guitar on my lap,
And strum on its strings,
The verses of Poet, I’d still sing!
It said that youth remains
Hidden in the soul,
And I believe this,
If you don’t sing for love, feel,
As you didn’t live the youth…
Hey, beautiful youth… beautiful youth!
-“Me ëndje kujtoj ty rini”
Rinia shkoi me pranverën
Shpirtrat shtegëtuan
Malli për të bukurën thërret
Vajza u bë grua!
Më zgjat dorën moj rini
Qeshu bashkë me mua
Ç’më shkon anash në fshehuri
Harrove që isha e preferuar!
Më vije atëherë, flokët m’i zbukuroje
Merrje fustanin me lule
Mbi shtat sa bukur ma këndoje
Lëkurën e njomë ledhatoje!
Ahhhh moj e bukura rini
E di si të kujtoj?
Me kitarën mbi prehër telat i shkumoj
Vargjet e poetit do të këndoj!
Thonë që rinia është në shpirt
Dhe unë këtë besoj
Po nuk këndove për dashuri
Kurrë rini mos jeto!
Rini e bukura rini…
-My Spring Muse
I told you to come with spring,
When the birds build nests
In the morning, when sun starts to rise,
And the flowers dance in the breeze…
I wish the silent dances,
Together hand in hand
With the thirst quenched wet lips,
Nectar of love, we drink…
Thought, you’re coming with spring,
When the echo be heard in the mountains,
Where the rivers happily roared,
Sung love ballads over centuries!
I became a butterfly, always being first,
With my arms wide open,
Nothing could stop me, even the night,
That falls around us,
Living the magic of the fire nights,
As golden roses that bloom in spring…
“Muza ime pranverore”
Thashë të vije me pranverën
Kur zogjtë ngritën foletë
Në mëngjeset kur dielli zgjohej
Fllade lulesh përqafohen!
Sa doja të vallëzonte heshtja
Bashkë të zënë pas dore
Në buzët e etura e të njoma
Nektarin e dashurisë pikoje!
Thashë të vije me pranverën
Kur jehona maleve oshëtinte
E lumenjtë buçisnin të gëzuar
Pasqyronin në shekuj dashuritë!
Flutur u bëra të vija tek ti e para
Krahët kisha hapur s’më ndali as nata
Magjinë përjetonim netëve të zjarrta
Me pranverën çelën tjera lule të arta!
Written in Albanian by Arsinoi Zengo Kallco
Translated from Albanian into English,
By Raimonda Moisiu
