Kalvari i Simone Del Vecchio (majtas në foton lart) nisi më 13 mars, ditën kur 37-vjeçari nga Barletta e Italisë, me profesion ueb-dizajner vendosi t’i nënshtrohej trajtimit dentar në një klinikë në Tiranë për vendosjen e protezave në të dy harqet për të rregulluar disa dhëmbë që i mungonin. Ajo që ndikoi në zgjedhjen e tij për të shkuar në Shqipëri ishte një reklamë që premtonte rezultate të shkëlqyera me çmime konkurruese.
Menjëherë pas operacionit Del Vecchio u sëmur dhe pësoi 4 arreste kardiake. Në 8 muaj, Simone shkoi nga reanimacioni i spitalit të Tiranës në atë të Poliklinikës së Barit dhe më pas përfundoi në Casa Sollievo della Sofferenza në San Giovanni Rotondo ku ndodhet aktualisht në spital.
“Një odise që duket se nuk ka fund”, – thotë për Corriere della Sera vëllai i tij binjak, Marko (djathtas në foton lart). Këto ditë Simone do t’i nënshtrohet një operacioni të ri, këtë herë për të zgjidhur një stenozë trakeale që i bllokon frymëmarrjen, ndoshta të shkaktuar nga intubimi i zgjatur. Por, le të bëjmë një hap prapa. Pse kishte vendosur Simone të shkonte në Shqipëri për të trajtuar dhëmbët?
“Nëna jonë kishte qenë atje 2 vjet më parë dhe gjithçka kishte shkuar mjaft mirë. Për vendosjen e dy protezave dentare ajo kishte kursyer mbi 50% të asaj që do të kishte shpenzuar në Itali. Në Shqipëri ka një kursim në kosto, por edhe në kohë pasi gjithçka ndodh brenda dy ditësh. Dhe kështu, edhe Simone vendosi të bëjë të njëjtën gjë. Nuk isha dakord, por gjithsesi ata shkuan atje”.
Kështu, më 13 mars Simone shkoi në Tiranë
“Ai shkoi atje me nënën time, unë qëndrova në Barletta. Në orën 14 të asaj dite ai iu nënshtrua operacionit me heqjen e të gjithë dhëmbëve në një seancë të vetme dhe futjen e njëkohshme të implanteve në të dy harqet. 20 dhëmbë të nxjerrë të gjithë menjëherë. Ata administruan 4 anestezi të mishrave të dhëmbëve me një qetësues të lehtë të përgjithshëm pa kryer teste parandaluese, si dhe antibiotikë, anti-inflamatorë apo qetësues kundër dhimbjeve. Nëna ime mund ta dëgjonte atë duke bërtitur nga dhoma tjetër. Simone ishte vigjilent, i ndërgjegjshëm dhe me dhimbje. Pas trajtimit, i cili zgjati nga ora 14:00 deri në 18:00, ai u kthye në dhomën e tij në të njëjtën klinikë ku i ishte nënshtruar operacionit. Simone, megjithatë, nuk mundi as të shkonte në dhomë sepse, pasi piu një gllënjkë ujë, u ndje keq dhe pati arrestin e tij të parë kardiak, i cili u pasua nga 3 të tjerë.
Kush i dha ndihmën e parë?
“Mjekët nga klinika dentare kanë ndërhyrë menjëherë. Më pas ai u dërgua në spitalin “Nënë Tereza” në Tiranë. Aty iu nënshtrua një operacioni kardiak me vendosjen e stentit koronar pasi nga analizat e bëra kishte dalë edhe një patologji e lindur, përkatësisht stenoza koronare. Ai kaloi 8 ditë në terapi intensive në Tiranë dhe më 21 mars e çuam me ambulancë në Poliklinikën e Barit në reanimacion”.
Sa kohë më pas rifitoi vetëdijen?
“Ai kaloi në koma të shkaktuar nga mjekët për më shumë se një muaj deri më 1 maj kur filloi të shfaqte disa shenja shërimi. Unë isha atje atë ditë kur i pakësuan qetësuesin dhe ai rihapi sytë. Ai ishte i tmerruar dhe nuk e dinte se ku ishte dhe çfarë i kishte ndodhur. Ai ka ende probleme me kujtesën e shkurtër”.
Por odiseja nuk mbaron këtu
“Në fillim të qershorit ai u transferua në departamentin e sëmundjeve infektive për shkak të një infeksioni bakterial ngjitës, Candida auris, i cili e vonoi edhe më shumë shërimin e tij, pasi nuk mundi t’i nënshtrohej rehabilitimit. Këtu ai qëndroi deri më 27 shtator, ditën në të cilën vendosëm ta çonim në San Giovanni Rotondo”.
Si është ai tani?
“Ai tani është i shtrirë në shtrat i rraskapitur, por vigjilent. Megjithatë, ai është në rrezik të mbytjes për shkak të kësaj stenoze trakeale e cila e pengon atë të pijë, të hajë dhe të marrë frymë mirë. Për këtë arsye ai së shpejti do t’i nënshtrohet një operacioni tjetër”.
Si ishte Simone para 13 marsit?
“Një djalë vital, me shumë miq, i pëlqente të dilte dhe të shijonte jetën. Udhëtimi i fundit së bashku ishte Barcelonë në tetor 2023 për koncertin Blink-182. Ne kishim rezervuar tashmë një udhëtim tjetër në Amsterdam për 29 prill për ditëlindjen tonë. Por kjo tragjedi shkatërroi të gjitha ëndrrat tona dhe qetësinë e familjes sime. Prindërit e mi u transferuan në San Giovanni Rotondo për t’u kujdesur për të çdo ditë.”
Keni nisur veprimet ligjore?
“Po, por ne kemi shumë probleme që lidhen me faktin se është një vend që nuk është pjesë e Bashkimit Evropian dhe jemi në vështirësi në gjetjen e dokumenteve të ndërhyrjes dentare”.
Kush ju ka dhënë mbështetje dhe ndihmë në muajt e fundit?
“Mjekët e klinikës në Shqipëri nuk u bënë më të gjallë. Në vend të kësaj, gjetëm ndihmë, mbështetje morale dhe logjistike nga presidenti i Andi i Bari-Bat, Fabio De Pascalis, dhe nga Nicola Cavalcanti, president i komisionit të Shoqatës Dentare Bari. Tani dëshira ime e vetme është të kthej vëllanë tim në shtëpi dhe t’i garantoj atij kujdesin dhe ndihmën më të mirë”.
