Jon Caramanica – New York Times
Sa kohë kaloj në TikTok? Mund të të them se cili kiropraktor po tregon praktikat e tij pa i parë fare fytyrën. Mund të të them se cili influencer ka koleksionet më të fundit të modës dhe cilët i bëjnë pushimet bashkë.
Orët e panumërta duke lundruar në këtë rrjet, për vite me radhë, unë kam akumuluar informacione të pafundme për interesat e mia, me vetëdije dhe pa vetëdije. Kjo më ka formuar mua si konsumator shumë më shumë se sa mediat informative dhe vetë personazhet VIP.
Ky është qëllimi i TikTok, ngacmon trurin me shpresën se nuk do e ndalosh kurrë lundrimin. Nga të gjitha mediat e tjera sociale, TikTok premton më shumë. I vetmi rrjet që rritet njëkohësisht me shijet individuale dhe ka pasur rol në formimin e monokulturës.
Por muajt e fundit, ekrani i TikTok është boshatisur. Kjo duket si një sëmundje sistemike që ka prekur më herët edhe Twitter edhe Instagram. Ndoshta epoka e lulëzimit po mbaron.
Ky është një fund fatkeq i ndikuar nga disa faktorë me rëndësi. Fillimisht është ofrimi i një platforme blerje në TikTok që e ka kthyer atë në një pazar pa rregulla dhe të gjithë janë kthyer në ‘moderatorë’. Po ashtu, ajo nuk po shërben më si habitat muzikor, duke dobësuar lidhjen me industrinë e argëtimit, që ishte fokusi kryesor.
TikTok nxori këngëtarë të famshëm dhe krijonte hite botërore, deri në 2020-n. P.sh kënga “Old Town Road” e Lil Nas X apo ngritjen e adoleshentes Charli D’Amelio nga një vajzë e thjeshtë në një personazh botëror brenda natës.
Një tjetër faktor është personalizimi i algoritmit të TikTok që të zhyt gjithnjë e më shumë në shijet e tua, deri sa boshatiset. Aty ti mendon se si një format i dizejnuar për lundrim të pafundmë, mund të përfundojë.
Përdoruesit po e shohin TikTok si një vend nga ku mund të nxjerrin para, fundja gjithë ajo kohë online është një farë pune. Të gjithë po ‘dhunohen’ nga reklama produktesh që nuk të duhen apo që i ke parë qindra herë.
Por asgjë nuk ka qenë më e rëndësishme për TikTok se sa muzika. Aplikacioni është derivat i Musical.ly në 2018-n, me qëllim publikimin e videove duke kënduar apo imituar këngëtarët. Kjo e bëri TikTok-un një furnizues botëror të muzikës. Platforma të ofronte shanse të pafundme për t’u mahnitur nga një trend tërësisht i paparashikueshëm.
Para pandemisë TikTok ishte më shumë një mjet për muzikë, por Covid nxiti një spirale për krijimin e përmbajtjeve të ndryshme. Marketuesit dhe publicistët e kuptuan se TikTok ishte shpresa e tyre.
Tani, në një video, muzika është pjesa më e parëndësishme. Nuk ka më këngë që bëhen virale. Edhe kompanitë muzikore po tërhiqen. Së fundmi Universal Music tërhoqi të gjitha këngët e artistëve që ajo menaxhon.
E gjithë kjo nënvizon një çështje themelore të TikTok që mbetet e pazgjidhur: ende nuk ka pasur një evolucion në formën optimale të përmbajtjes. Stilet e rrëfimit që do të funksionojnë më mirë në këtë format nuk janë përmirësuar ende, të paktën jo nga profesionistë. Për një aplikacion që kërkon shumë vëmendje, nuk kërkon shumë fuqi të trurit. Kjo e lë TikTok të pambrojtur ndaj momenteve kur shikuesit, për ta thënë thjesht, largohen prej tij.
Pika ime e thyerjes po afrohet prej muajsh dhe TikTok duket se e ndjen ngurrimin tim të afërt. Po përpiqet të më josh me video shumëpjesëshe rreth kafshëve shtëpiake të braktisura (të errëta); pamjet e ekipeve të sinkronizuara të patinazhit (të lezetshme); video të qëndrueshme mbi pastrimin e thundrës dhe ruajtjen e artit (magjepsëse, sigurisht); dhe, sigurisht, ai berberi/facialisti/masazheri absurd turk.
Herë pas here, ai gjen diçka që më duket emocionuese, ose befasuese, ose të dyja, si producenti i ri muzikor i cili shkëlqen në rikrijimet me shpejtësi të ulët të ritmeve hip-hop të bëra me FL Studio – nën 14 sekonda për “Crank That” të Soulja Boy.
Por edhe këto gëzime janë kalimtare, gjë që më bëri të mendoj se ndoshta unë isha problemi, zakonet e mia të shikimit dhe shijet e mia të rrënjosura aq shumë sa algoritmi i rafinuar TikTok shmangi që të më shqetësonte me ndonjë gjë përtej shijes sime të veçantë.
Është pothuajse e pamundur të dalësh nga ai bllokim pa filluar nga e para, kështu që e bëra. Dola nga llogaria ime dhe krijova një të re. A do të ishte TikTok më ambicioz, më i këndshëm, më shpërqendrues, nëse nuk do të duhej të shqetësohej për të ofruar atë që ndjente se kisha nevojë?
Për disa minuta ishte e ftohtë. Pashë video të adoleshentëve që kërcenin nën muzikën ruse dhe peshkonin në akull në Kinë. Ishte një majmun që shihte patatet e skuqura të gatuhen në një fërgesë me ajër dhe borë në Dubai (që doli se nuk ishte Dubai). Kjo ishte pjesa e “Videove më qesharake të Amerikës” dhe “Ridiculousness” – vetë algoritmi im më kishte mohuar këto kënaqësi. Më pas erdhën videot e gatimit, por vetëm ato më banalet. Klipe kërcimi, por pothuajse asgjë me personalitet. Përmbajtje kaq e pajetë dhe pa hijeshi saqë mund të jetë krijuar gjithashtu nga A.I.
Ndoshta gjatë gjithë kësaj kohe, TikTok ka qenë … duke më mbrojtur?
Unë u përpoqa të zgjatem në video që përndryshe mund t’i kapërceja, duke pëlqyer klipe të papritura me shpresën se do të nxisja një grup të ndryshëm rekomandimesh. Dhe me çdo përpjekje për të kundërprogramuar kundër instinkteve të mia, bëhesha më i frustruar dhe i pakënaqur. Nuk kishte rrugëdalje – më mungonin personazhet e mi. Nuk e kalova një ditë të plotë përpara se të rikthehesha përsëri në llogarinë time. Ishte e mërzitshme? Ishte. Por ishte një lloj mërzie me zhurmë të ulët, jo aq ofenduese për ta eliminuar, dhe ende e spërkatur me pak shpresë për një emocion, vetëm një rrëshqitje larg.
S’kaloi shumë, u ktheva në llogarinë time të preferuar në aplikacion, një faqe me profil të ulët që kam ndjekur prej vitesh që grumbullon pamjet, të filmuara në dukje në Kinë, të punëtorëve të fabrikës që luajnë me sende të ndryshme – biçikleta, bateri vaji, shtretër kamionësh , karroca – përmes një grirëse industriale.
Shikimi i këtyre videove është rruga ime më e sigurt drejt qetësisë. Artikujt e hedhur në majë të makinës duken kaq të forta, por brenda pak sekondash ato zvogëlohen në copa, nuk krahasohen me rrotullimin e pamëshirshëm të dhëmbëve të çelikut. Është përmbajtja optimale e TikTok – për mua, dhe ndoshta edhe për TikTok. Çdo video është një histori e plotë e pafajësisë që i jep rrugë rezistencës dhe përfundon në disfatë. E di se çfarë ndodh në fund, por e shikoj gjatë gjithë rrugës. Pse të rezistosh? Më lër.
