Ka më shumë vitamina dhe më pak yndyrë se qumështi i lopës dhe është më i qëndrueshëm: zbuloni vetitë e tij
Popujt e Lindjes së Mesme e kanë quajtur atë “ari i bardhë i shkretëtirës”: për ta ky qumësht ka qenë prej shekujsh ushqim primar, por kohët e fundit qumështi i devesë ka filluar të njihet dhe vlerësohet edhe në botën perëndimore.
Falë vlerave të tij të shumta, ai tani është më shumë se sesa thjesht një kuriozitet ushqimor ekzotik dhe ka filluar të përhapet edhe në tregun perëndimor, aq shumë saqë në ishujt Kanarie po lind ferma e parë europiane e deveve. Qëllimi është që të ketë një prodhim të sigurt nga një këndvështrim higjienik dhe për të testuar përgjigjet e tregut. Produkti i këtyre kafshëve, në fakt, ka shumë virtyte interesante: ka më pak yndyrë dhe shumë më i pasur me vitamina se ai i lopës dhe shkakton më pak intolerancë dhe alergji.
Qumështi i deveve ka qenë gjithmonë një ushqim kryesor për njerëzit e zonave të shkretëtirës dhe konsumi i tij është mjaft i përhapur edhe në qytetet e vendeve të Lindjes së Mesme, ku përdorej si ushqim për të përgatitur kafe dhe kapuçino, ose si bazë për akulloret.
Ai ka një shije jo shumë të këndshme, menjëherë pas mjeljes është shumë i bardhë ose i kuqërremtë dhe ka karakteristika biokimike që e bëjnë atë shumë të ngjashëm me qumështin e njeriut. Si ky i fundit, në fakt, ai është i lirë nga betalaktoglobulina, një proteinë e aftë për të shkaktuar reaksione alergjike, kështu që mund të konsumohet edhe nga ata që vuajnë nga jotoleranca ndaj produktit të lopës.
Mes vlerave të tij ushqyese qëndron përmbajtja e tij e pasur me vitamina, veçanërisht vitamina C (rreth trefishi në krahasim me qumështin e lopës) dhe grupin B, të dobishme për të rritur prodhimin e kolagjenit dhe për të luftuar radikalet e lira, përgjegjëse për plakjen. Gjithashtu përmban sasi të mirë të hekurit, kalciumit, acideve yndyrore të pangopura dhe kolagjenit, gjë që ndihmon në ruajtjen e elasticitetit të lëkurës. Sipas disa studimeve, ai ka vetinë e forcimit të sistemit imunitar dhe ka një efekt të moderuar hipoglikemik, gjë që do ta bënte të dobishëm për diabetikët. Për shekuj me radhë, popullsia e shkretëtirës ka shfrytëzuar vetitë shëruese dhe në Indi përdoret edhe si ilaç.
Dhe këto ditë lajmi i krijimit në Fuerteventura, në ishujt Kanarie, të fermës së parë të deveve për të përhapur konsumin e këtij ushqimi të çmuar në Europë, për të mbrojtur mbijetesën e deveve dhe dromedarëve, dhe mbi të gjitha të ketë një prodhim të sigurt dhe të kontrolluar nga një këndvështrim higjieno-sanitar.
Në fakt, qumështi i devesë nuk mund të pasterizohet pa humbur vlerën ushqyese: në të vërtetë, që nga viti 1993, importet në Kontinentin e Vjetër të qumështit dhe produktet e nxjerra nga qumështi i papërpunuar i devesë janë të autorizuara vetëm nëse vijnë nga Emiratet e Dubait, ku ushqimi i kafshëve dhe kushtet higjienike u nënshtrohen kontrolleve adekuate. Aktualisht, në Europë ky lloj i qumështit mund të blihet në disa dyqane mirëqenieje dhe ka një kosto shumë më të lartë sesa ai i lopës (një gjysmë litër qumësht mund të kushtojë një duzinë euro).
Edhe nëse një deve prodhon vetëm pesë litra qumësht në ditë dhe një dromedari 20, mbarështimi i këtyre kafshëve është më i qëndrueshëm se ai i bagëtive dhe mund të praktikohet gjithashtu në kushte shumë të vështira klimatike: shkretëtira është habitati natyror i këtyre kafshëve, një vend ku përzgjedhja natyrore u ka mundësuar atyre të mbijetojnë në periudha të gjata të agjërimit dhe të mungesës së ujit.
Qumështi i tyre është gjithashtu një aleat i çmuar i bukurisë, siç tregojnë disa studime të kohëve të fundit. Përmbajtja e lartë e acidit laktik dhe acidit alfa-hidroksid, i njëjtë që përdoret në exfoliants dhe elastin, vitamina C dhe lanolin e bën atë një armë efektive në luftimin e plakjes dhe ndihmës në rastet e lëkurës së përflakur dhe të irrituar. Kjo është arsyeja pse ka disa linja kozmetike hidratuese dhe ushqyese në treg që janë të dobishme për parandalimin e rrudhave dhe për parandalimin e plakjes së lëkurës.
