Ngrohja globale mund të nënshkruajë deri në fund të shekullit zhdukjen e arinjve polarë, të paaftë për t’u ushqyer në mungesë të akullit, sipas një studimi të botuar të hënën në “Nature Climate Change”.
“Nëse emetimet e gazit serë vazhdojnë me të njëjtën normë si sot, rënia e riprodhimit dhe mbijetesa do të rrezikojë këmbënguljen e pothuajse të gjitha nënpopullatave deri në vitin 2100”, sipas studiues, të cilët vërejnë se edhe në një skenar më të favorshëm, zhdukja e këtyre arinjve emblematike të Arktikut do të shtyhej.
Në një studim të publikuar sot në “Nature Climate Change”, studiuesit janë përqendruar në kërcënimin më të madh që ekziston sot për arinjtë e bardhë, zhdukja progresive e habitatit të tyre, akulli i detit, nga i cili kapin fokat thelbësore për ushqimin e tyre.
Mishngrënësi, i cili jeton në rajone të Arktikut ku temperatura mund të zbresë në -40 gradë Celsius, mund të qëndrojë pa ngrënë me muaj, veçanërisht gjatë periudhës së verës, kur akulli i detit shkrihet çdo vit.
Por, me ngrohjen e planetit, dy herë më shpejt në Arktikë, mungesa e akullit zgjat më shumë kohë. Të paaftë për të gjetur në mjedisin e tyre një ushqim tjetër po aq të pasur sa fokat, gjithnjë e më shumë arinj të uritur largohen nga territori i tyre, afër zonave të banuara.
Shkrirja e akullit është një sfidë në veçanti për femrat, të cilat hyjnë në strehën e tyre në vjeshtë për të lindur në mes të dimrit dhe dalin në pranverë me këlyshët e tyre.
“Atëherë ata duhet të kapin mjaftueshëm foka, për të ruajtur yndyrë të mjaftueshme dhe të prodhojnë qumësht të mjaftueshëm për të ushqyer të vegjlit e tyre gjatë gjithë verës”, theksoi Steven Amstrup, një prej autorëve dhe shkencëtarëve të studimit.
