“Chicago Daily Tribune” ka botuar, të martën e 1 qershorit 1937, në faqen n°2, një shkrim mbi ngarkesën e rrjetit telefonik asokohe në Shqipëri për arsye të vizitës së Galeazzo Ciano-s, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar:
Nga matanë detit
Nga Terence Atherton
(Shërbimi i shtypit i Chicago Tribune)
Tiranë, Shqipëri. — Centrali më i vogël telefonik në Europë sapo i ka mbijetuar krizës më të madhe.
Tirana, kryeqyteti i Shqipërisë, ka vetëm 300 abonentë privatë të telefonisë. Nuk ka numra telefoni dhe as numërator. Në vend të kësaj ka tre operatorë të njohur – dy quhen Hasan dhe i treti Sulejman.
Si Hasanët ashtu edhe Sulejmani jo vetëm që mund të lidhen me secilin abonent pa pasur nevojë për një numër për t’i drejtuar ata, por ata gjithashtu njohin zërat dhe lëvizjet e të gjithë abonentëve të tyre individualë.
Nuk është e pazakontë, kur kërkon një abonent, operatori t’i thotë se është jashtë qytetit, ka shkuar për të vizituar një vëlla të sëmurë ose për një çështje të ngjashme familjare, për të cilën operatorët janë të mirinformuar.
Është e kotë që një abonent i vjetër të thotë se nuk është i disponueshëm kur nuk dëshiron t’i përgjigjet një telefonate; Sulejmani ose një nga Hasanët e njeh menjëherë zërin e tij dhe nuk mund të mashtrohet.
Një krizë u shkaktua nga vizita e kontit Galeazzo Ciano, ministrit të jashtëm italian, i cili shoqërohej nga një numër i madh gazetarësh të huaj, zërat e të cilëve nuk dalloheshin as nga Sulejmani, as nga Hasanët.
Numri i thirrjeve ndërkombëtare që tre operatorët duhej të kryenin bllokoi edhe centralin e vogël telefonik. Ngarkimi i rrjetit ka kaluar tashmë dhe shërbimi për shtyp i Ministrisë së Jashtme shqiptare siguroi se shërbimi telefonik tashmë është forcuar ndjeshëm.
*Burimi: Blogu © Dars (Klos), Mat – Albania
