Këshilltari për politikën e jashtme të Kremlinit: “Qëllimi është ndryshimi i regjimit në Kiev, të kthehet një vend besnik. Ushtria ruse dëshiron të kontrollojë të gjithë territorin. Putin ka një mision historik: të bashkojë dy kombe sllave”
“Qëllimi është ndryshimi i regjimit në Kiev, as më shumë, as më pak. Putini e ka bërë të qartë: qëllimet janë çmilitarizimi dhe denazifikimi. Ushtria ruse dëshiron të marrë nën kontroll të gjithë territorin ose pjesën më të madhe të tij. Moska refuzon të flasë me qeverinë ukrainase dhe kjo nënkupton se operacioni ushtarak do të vazhdojë dhe se rezultati që ne shpresojmë është shfaqja e një vendi të ri. Ne po jetojmë orët e fundit të Ukrainës, siç e kemi njohur në 30 vjet. Në vend të saj, do të lindë një vend që Moska do ta konsiderojë miqësor dhe besnik, pa ideologji nacionaliste dhe në marrëdhënie krejtësisht të ndryshme me Perëndimin”.
Dmitry Suslov drejton Qendrën për Studime Europiane dhe Ndërkombëtare në Shkollën e Lartë Ekonomike të Moskës, një nga mendimtarët më të afërt të Kremlinit për politikën e jashtme, flet për Corriere della Sera.
Pse po vepron Putin tani?
Durimi rus ka mbaruar. Putin arriti në përfundimin se Perëndimi, nga verbëria ose nga zgjedhja, ka injoruar sistematikisht shqetësimet dhe kërkesat e tij, për të cilat është folur për vite me radhë, veçanërisht në muajt e fundit. Në dritën e mungesës absolute të progresit në zbatimin e marrëveshjeve të Minskut, të refuzimit amerikan të garancive të sigurisë të kërkuara nga Kremlini, të rrezikut ushtarak që përfaqëson marrëdhëniet aktuale midis SHBA-së dhe Ukrainës, Rusia ka vendosur ta zgjidhë problemin në mënyrë të njëanshme.
Pra, nuk ka rrezik për të shkaktuar një luftë botërore?
Perëndimi do të reagojë me sanksione, kritika dhe forcimin e strukturës ushtarake të NATO-s në Europën Qendrore dhe Lindore. Por ne e dimë se nuk do të ketë luftë bërthamore. SHBA e ka bërë të qartë se nuk do të luftojë Rusinë për Ukrainën. Natyrisht, nuk ka dyshim se tashmë kemi hyrë në një realitet të ri gjeopolitik, në një gjendje të re marrëdhëniesh. Pas Luftës së Ftohtë ka përfunduar përgjithmonë dhe ne jemi në një konfrontim të plotë me Perëndimin, duke përfshirë Bashkimin Europian.
Nëse nuk është një perde e re e hekurt, ne jemi afër saj. Përplasja do të jetë e fortë, do ta konsiderojmë veten përsëri armiq. Fatkeqësisht, e gjithë kjo është e vërtetë, por udhëheqja ruse e konsideron zgjidhjen e çështjes së Ukrainës më të rëndësishme dhe është e gatshme të paguajë çmimin.
Në OKB u shfaqën dallime të opinioneve. Putini vendosi vetë?
E vështirë për t’u thënë. Është e vërtetë që nuk ka konsensus të plotë në komunitetin e politikës së jashtme për këtë zgjedhje. Disa mendonin se kishte një shans për diplomaci. Por vendimi ishte tjetër.
A nuk keni frikë nga rezistenca e fortë e brendshme në Ukrainë, një skenar afgan?
Udhëheqja ruse shpreson se trupat ukrainase do të refuzojnë të luftojnë dhe ushtria do të shpërbëhet. Nuk përjashtoj rezistencën e fortë në disa pjesë të vendit, ato më nacionaliste në Perëndim, territore armiqësore ku trupat ruse ndoshta nuk do të hyjnë. Por krahasimi me Afganistanin nuk qëndron: ishte një vend tjetër, një territor që ofronte mundësinë e shenjtëve, nuk kishte asnjë element të përbashkët kulturor. Nuk pres një luftë guerile në shkallë të plotë. Por skenari ideal do të ishte shpërthimi i qeverisë ukrainase dhe ndryshimi i regjimit përpara se trupat ruse të mbërrinin në Kiev.
Por kjo do të çojë në izolimin e plotë të Rusisë në bashkësinë e kombeve.
Bota është më e madhe se Perëndimi, i cili nuk e dominon më. Nuk ka dyshim se Rusia do të jetë e izoluar politikisht nga bota perëndimore dhe marrëdhëniet e tyre do të jenë armiqësore për shumë vite. Por nuk ka kuptim të flasim për izolimin rus në komunitetin ndërkombëtar: kombet që SHBA mund të motivojë kundër Rusisë janë pakicë. Kina, India, Lindja e Mesme, Afrika, Amerika Latine nuk do ta izolojnë atë. Pekini nuk kritikon Moskën, sot Lavrov foli me ministrin e Jashtëm kinez dhe nuk pati asnjë kritikë nga ana e tij. Ndoshta Kina nuk gëzohet për këtë veprim, por pozicioni i saj ndaj Rusisë është miqësor dhe këtë e presim nga shumica e vendeve. Sa i përket izolimit në OKB, Rusia është anëtare e përhershme e Këshillit të Sigurimit.
Përballë sanksioneve më të ashpra, a do ta përdorë Rusia armën e energjisë kundër Europës?
Jo. Përkundrazi, do të jetë Europa ajo që do të përdorë armën e energjisë kundër vetes. Pas bllokadës “Nord Stream 2”, nëse tranziti i gazit përmes Ukrainës bëhet i pamundur për shkak të veprimeve ushtarake, të vetmet tubacione aktive do të ishin Nord Stream 1, Turkish Stream dhe një shumë i vogël përmes Bjellorusisë. Dua të them që Europa do të vuajë jo sepse Rusia do të ndërpresë furnizimet, gjë që do të vazhdojë, por sepse ka vendosur të privojë veten nga “Nord Stream 2”.
A dëshiron Putini të mbetet në histori si njeriu që bashkoi botën ruse?
Nuk ka dyshim se kjo është një nga shtyllat e trashëgimisë së saj historike: rivendosja e bashkimit të tri vendeve sllave. Nuk bëhet fjalë për ringjalljen e Perandorisë Ruse apo BRSS. Por për të rivendosur një aleancë midis kombeve simotra. Sanksionet dhe konfrontimet janë të përkohshme, kjo është për brezat.
