Edhe siguria e fundit e kampionatit të zikaltërve u shemb. As Giuseppe Meazza nuk është më shtëpia e fortë për Interin e tij, që rrëzohet vazhdimisht. E tani, 10 ndeshje nga fundi i Serie A tekniku kujton se ka humbur po kaq ndeshje. Humbje dyshifrore në Milano ishin parë vetëm në sezonet më të errëta të më shumë se një shekulli. E shoqëria po shqetësohet gjithnjë e më shumë nga gabimet e përsëritura të ekipit. Tri ndeshjet e ardhshme, nëse janë negative, mund të jenë të fundit të Simone Inzaghi.
PËRGJEGJËSIA
“Duhet të bëjmë më shumë, unë i pari” ishte shprehja që Simone Inzaghi zgjodhi të përdorë edhe një herë. Por përshtypja e qartë është se fati i tij është vulosur në këtë moment. Në fund të sezonit, teorikisht, sepse tani nuk mund të prekësh lehtë një skuadër në garë për dy trofe, përfshirë edhe Champions, siç nuk kishte ndodhur prej një duzinë vitesh. Por nëse triada e ardhshme e angazhimeve mes Juventus, Salernitana dhe Benfica nuk shkakton një pikë kthese… atëherë mirupafshim. Problemi është se as objektivi i çerekfinaleve evropiane – i jashtëzakonshëm në vetvete – në këtë moment nuk mund të vlejë konfirmimin.
SHANSI I FUNDIT
Në fakt, për klubin dhe për drejtuesit, kampionati është prioritar. Ai imponon qartë statusin në skenën kombëtare dhe më pas hedh themelet për sezonin e ardhshëm. E diela në Serie A teorikisht mund të “dhurojë” një parakalim të Milan dhe një arritje nga Roma. Prandaj Inzaghi mund ta gjejë veten +2 nga vendi i pestë i Atalantës, i freskët nga suksesi ndaj Cremonese. Me pak fjalë, përjashtimi nga katër skuadrat e para në kampionat është një hap larg. E sportivisht do të ishte një tragjedi, duke pasur parasysh penalitetin e Juventusit. Prandaj, vonesa kilometrike nga Napoli do ta shtyjë klubin drejt ndryshimit të pankinës. Në fund të vitit në skenarin më të mirë, brenda dy javësh në rast të një kolapsi vertikal.
