Ka njerëz që na duan në tërësinë tonë. Që na mirëpresin me buzëqeshje të sinqerta dhe përqafime. Njerëz të cilët ndajnë të njëjtat ndjenja me ne, të cilët duan të frekuentojnë vendet ku ne shkojmë shpeshherë. Njerëzit që do të mbeten përgjithmonë në jetën tonë.
Ka njerëz që nuk duan gjithçka tonën. Që nuk e vlerësojnë shoqërinë tonë dhe që i shmang vendet ku ne shkojmë shpesh. Njerëzit të cilët nuk na pranojnë me entuziazëm, të cilët nuk i kthejnë ato që u japim. Njerëz që nuk na duan.
Jeta jonë është kaq e ethshme, plot angazhime pune që absorbojnë pjesën më të madhe të ditës sonë, sa koha e lirë që kemi lënë, nuk meriton të humbet. Ta kalosh atë me njerëzit e duhur, me ata që e çmojnë atë, që na duan dhe nuk mund të na tolerojnë, është e vetmja mënyrë për t’i dhënë vlerë dhe kuptim.
Nuk mund t’i pëlqesh të gjithëve. Dhe mund të jetë e vështirë ta pranosh. Por kur nuk ka reciprocitet, marrëdhëniet bëhen të lodhshme dhe frustruese. Është e kotë të përpiqesh t’i ndryshosh. Ne duhet të kemi forcën për t’i mbyllur ato, për të ruajtur dinjitetin dhe respektin për veten tonë. Është e domosdoshme të shkojmë përtej asaj që nuk funksionon, asaj që prish vlerën tonë. Është e domosdoshme të tregohet vetë-dashuri.
Kur jemi të vetëdijshëm për atë që vlerësojmë dhe meritojmë, bëhet shumë më e lehtë të mos shqetësohemi për kënaqjen e të gjithëve. Ne duhet ta duam veten mjaftueshëm që të mos pranojmë padukshmëri në jetën e të tjerëve, të mos përpiqemi të qëndrojmë me çdo kusht në vendet ku nuk jemi të dashur.
Miqësia nuk mund dhe nuk duhet të imponohet. po kështu vëmendja dhe dashuria. Është e panevojshme të shpresojmë për dashurinë e atyre që mezi kujtojnë ekzistencën tonë. Eliminimi i gjithçkaje që na bën “të padukshëm” na bën më të vërtetë, më të gatshëm për të njohur ndjenjat e sinqerta dhe reciproke.
Do të ketë nga ata që do të na duan në tërësinë tonë. Si dhe nga ata që nuk do të na duan në tërësi. Do të ketë njerëz që do të na mirëpresin me dashuri dhe entuziazëm. Do të ketë të tjerë që vështirë se do ta tolerojnë praninë tonë.
Për sa kohë që mbajmë të paprekur dinjitetin dhe respektin për veten, ne do të kemi njerëzit e duhur pranë nesh. Të vetmit që do ta pasurojnë jetën tonë duke e bërë atë më të mirë. Ata që do të qëndrojnë përgjithmonë.
