Nga Adi Krasta
Çmenduria është se aksioni politik po fshihet, po bëhet i pakapshëm për njerëzit e zakonshëm. Politika sot bëhet në “Facebook”. Jeta online, edhe pse ne e trajtojmë atë si një flluskë, në të cilën marrin pjesë vetëm pak njerëz, njerëz që kanë lidhje vetëm me internetin, është sot sheshi i përballjes.
Të vjen për të qeshur sesi e gjithë beteja bëhet në fushën e fjalëve, imazheve, batutave cinike dhe sharjeve të thata diskriminuese. Aksioni politik është i fshehur në dokumentacione shpeshherë të falsifikuara, që në qoftë se kapen, atëherë tregojnë që ka një ngjarje. Një pjesë e mirë që nuk kapen nga syri publik, zbatohen. Dhe me mijëra e miliona para nga taksapaguesit shkojnë nëpër xhepa të caktuar oligarkësh.
Oligarkët, sot, kanë një fytyrë!
Ndërkohë memo, projektligje të dyshimta dhe vendime të Këshillit të Ministrave janë të kontestuara gjithnjë e më shumë… Për fat të keq, pa rezultat.
Ndryshe nga jeta parlamentare e partiake, flluska e jetës online ka të tjera kanone, rregulla. Ka të tjerë yje dhe një tjetër mekanizëm, që të bën të famshëm ose popullor. Fjala vjen, unë kam punuar gjithmonë në televizion, por në flluskën online nuk jam shumë popullor dhe nuk jam shumë i famshëm.
Pyetja e rëndësishme dhe jo e lehtë që bëhet në një rast si ky, është kjo: A mund të drejtohet një vend nga “Facebooku” e interneti? Kjo praktikisht është edhe akuza që i bëhet Kryeministrit. Ai sot po merret me atë që quhet “Damage Control” ose “Kontrollimi i dëmit të reagimeve online”, por nuk po e qeveris Shqipërinë.
Ka ardhur momenti për të kuptuar se një status, edhe pse i rëndësishëm, sepse bën të njohur një pikëpamje të cilitdo njeriu, nuk mund të krahasohet me impaktin që ka në jetën e shqiptarëve një nismë e dështuar shtetërore, ose një rast korruptiv i pazbardhur, ose një gjë e fshehur në rrëmujën që pason me shkëmbimet në “Facebook”.
Tani që propaganda e njerëzve të paguar në rrjetet online dhe faqet e gazetave në rrjet janë zbërthyer e vënë seriozisht në dyshim, rreziku që masa e madhe e votuesve të ardhshëm të influencohet nga zhdërvjelltësia dhe ajo që quhet “sexiness”, ose sensi i spektaklit të njerëzve të veshur me pushtet, mund të jetë ende i lartë. Pra, ata të na e hedhin neve.
Shumë keq për jetën e përditshme. Shumë keq për fatet e vendit. Ne po e zëvendësojmë demokracinë dhe kërkesën e llogarisë në institucione me një jetë paralele online, një “matrix”, që e kemi parë edhe te filmi me të njëjtin titull, që na duket më interesante, sepse njeriu i zakonshëm, i cili nuk e bën llogaridhënëse qeverisjen, në jetën online hyn, sipas tij, në dukje më lehtësisht.
Një status është i rëndësishëm, por nuk e bën Shqipërinë. Nuk i kërkon dot llogari të plotë Kryeministrit ose qeverisjes. Demokracia në ekranin e kompjuterit e të celularit, përveç fjalëve, nuk mund të bëjë më shumë.
Përse është bërë e pamundur, që pas një diskreditimi publik, një njeri politik dhe i veshur me pushtet të mund të rezistojë në pushtet? Sepse jeta paralele online e shpëton atë nga kërkesa e plotë e llogarisë. Siç është bashkëqeverisja një shaka e madhe, është kërkesa e llogarisë dhe shkëmbimi i batutave në “Facebook” e “Twitter”, i pamjaftueshëm për të mbajtur në kontroll gabimet dhe fajet e politikës.
*Marrë nga monologu hapës i programit “A Show”
