Të ndarë menjëherë pas lindjes, Jack Yufe (në të majtë) u largua, u rrit si një hebre në Trinidad, ndërsa binjaku i tij Oskar Stohr u rrit në Gjermaninë naziste ku u bashkua me të rinjtë e Hitlerit.
Jeta e binjakëve Jack Yufe dhe Oskar Stöhr, të cilët u ndanë dhe jetuan tërësisht të ndarë që nga mosha gjashtë muajshe, janë shembulli i përsosur për të treguar se pavarësisht prej të gjithave, ne nuk mund të largohemi nga të afërmit tanë.
Sipas një rrëfimi, bëhet fjalë për binjakët që lindën në Portin e Spanjës, Trinidad, më 16 janar të vitit 1933 – të njëjtin vit që Adolf Hitler erdhi në pushtet në Gjermani. Prindërit e tyre i ndanë rrugët gjysmë viti pas lindjes së binjakëve, secili duke marrë njërin fëmijë.
Nga kjo pikë, edukimi i tyre do të ishte dukshëm ndryshe, më së shumti në përvojat e tyre dhe në atë se si lufta që pasoi, formoi botën rreth tyre.
Jack qëndroi në Trinidad, në atë kohë një koloni britanike, me babain e tij, një rumun hebre.
Me një stacion të Flotës Ajrore të Marinës Mbretërore në ishullin e tyre dhe anijet naziste që “silleshin” në ujërat që rrethonin ato, për Trinidadin, lufta ishte në prag, pavarësisht se ishte larg nga fronti. Një bazë detare e SHBA-së u vendos në ishull, në vitin 1941.
Nëna e tyre katolike u kthye në atdhe, duke marrë Oskarin dhe motrën e tyre më të madhe në moshë. Kështu, Oskari u pagëzua me emrin e nënës së tij, Stöhr, dhe u rrit nga gjyshja e tij e rreptë.
Si shumë nga bashkëmoshatarët – dhe jo vetëm – në Gjermani, atëherë ai u bë një admirues i zjarrtë i Hitlerit dhe ideologjisë së deformuar që ai predikonte. Oskari ishte 6 vjeç kur ai u regjistrua si anëtar i “Rinisë Hitleriane” (anëtarësimi u bë i detyrueshëm për të gjithë fëmijët në vitin 1936).
Të dy ishin të vetëdijshëm se kishin një vëlla diku përtej oqeanit, por kaluan 21 vitet e para të jetës së tyre duke ditur shumë pak për njëri-tjetrin.
Jack jetoi për një kohë me një teze në Venezuelë – i vetmi i afërm hebre që mbijetoi në kampet e përqendrimit në Evropë. Në moshën 16 vjeç, ai udhëtoi për në shtetin e sapoformuar të Izraelit ku shërbeu në Marinën izraelite dhe më vonë u kthye në Perëndim për t’u vendosur në San Diego të Kalifornisë me babain e tij.
Takimi i tyre i parë ishte i vështirë. Në 1954, Jack udhëtoi për në Essen, Gjermaninë Perëndimore, për të takuar më në fund binjakun e tij. Ata njihnin shumë pak gjuhën e njëri-tjetrit, por Oskar e bëri të qartë se të qenit hebre dhe të qenit në Izrael ishin tema që Jack duhet t’i mbante larg gjatë udhëtimeve të tij, përfshirë brenda shtëpisë së Stöhr-it.
Kur e panë njëri-tjetrin, ishte pothuajse drithëruese edhe për faktin se ata ishin veshur, thuajse në mënyrë të ngjashme. Të dy kishin veshur xhaketa sportive të lehta me ngjyrë të kaltër dhe këmisha, e mbanin stilin e njëjtë të syzeve.
“I thashë, ‘Oskar, ke veshur të njëjtën këmishë dhe syze të njëjta. Pse?”, tha Jack në një dokumentar të BBC-së më 1999. Ai më tha, “pse po vesh të njëjtën gjë si unë?’”.
Përkundër një raporti të gjërave të përbashkëta, për shembull, të dy përdornin gishtin e unazës për të “kruar” kokën, dyshimi dhe armiqësimi i edukimit të tyre ishte një pengesë që ende nuk mund të tejkalohej.
Vizita javore e Jack përfundoi me një shtrëngim duarsh të ftohtë, vetëm formal. Vëllezërit mbetën thuajse “të largët” me gjithë ngjashmëritë e tyre. Kështu, u deshën rreth 25 vjet të tjera për të bërë një përpjekje tjetër për rilidhjen.
Në vitin 1979, Jack mësoi për një studim mbi binjakët që do të barteshin nga Universiteti i Minesotës. Pas bindjes së Oskarit për t’u pajtuar, ata u nënshkruan për të marrë pjesë si një nga grupet e programeve të binjakëve identikë.
“Nga 137 çifte binjakësh të ndara në studimet e dy dekadave të Universitetit të Minesotës, 56 ishin vëllezër dhe 81 ishin identikë. Yufe dhe vëllai i tij, Oskar Stohr, u dalluan për shkak të prejardhjeve të tyre në mënyrë dramatike”, u tha në studim.
Shumë shpejt binjakët filluan të mësonin se si ishin vërtet të mahnitshme përputhja e tipareve të tyre të përbashkëta, si për shembull leximi fillimisht i faqes së fundit të një reviste dhe një simpati për të bërë gjëra të tilla si “tështitja me të madhe” në publik. Ata kishin një shije të ngjashme me rrobat dhe ushqimin; ata madje kishin një ecje të ngjashme.
Megjithatë, kishte ende mosmarrëveshje të rënda mes tyre. Një çështje që Jack dhe Oskar më vonë zgjodhën të shmangnin ishte politika. Ata argumentuan për çështje të tilla si çështja Izrael-Palestinë dhe çështje të tjera të lidhura. Megjithatë, temperamenti i tyre i ashpër nuk ishte i dobishëm për konfrontime të tilla.
Çfarë bie në sy është fakti se ndjekësit do të komentojnë se me gjithë sjelljen e tyre të përbashkët dhe qëndrimet krejtësisht të ndryshme për disa çështje, vëllezërit kishin një lloj të veçantë të marrëdhënies së “dashurisë dhe urrejtjes”.
Familjet e të dy burrave ranë dakord se as nuk ishin personat më të lehtë për t’u pasur në shtëpi, por ata ishin të dy shumë të dashur për të afërmit e tyre.
Gruaja e Jack, Ruth do t’i thoshte Associated Press: “Ata ishin të hipnotizuar nga njëri-tjetri, të hipnotizuar nga ngjashmëritë e tyre, të intriguar se tiparet më të këqija që panë në vetvete u pasqyruan edhe tek tjetri”.
E rëndësishmja, ata arritën të ruanin lidhjen e tyre dhe miqësia e tyre erdhi në përfundim me vdekjen e Oskarit për shkak të kancerit të mushkërive në vitin 1997. Disa e lidhin sëmundjen me vitet e tij duke punuar si minator.
Vëllai i tij nuk mori pjesë në funeral, duke ndier se ngjashmëria e tij fizike do të ishte tronditëse për ata që ishin të pikëlluar me vdekjen e Oskarit. Ndërsa Jack vdiq në vitin 2015 në moshën 82 vjeç, pas vuajtjes nga kanceri i stomakut, në San Diego.
Biznesi që ai lançoi në vitet 1980 ishte me bazë në El Progreso, ku shiti rroba dhe veshje të tjera.
Binjakët janë shfaqur në disa dokumentarë madje edhe në libra. Historia e tyre është një kujtesë bindëse që njerëzit gjithmonë mund të mësojnë të pranojnë njëri-tjetrin, pa marrë parasysh sa e ndryshme është rritja e tyre ose sa ndryshojnë besimet e tyre ideologjike.
