Në nëntor, inteligjenca amerikane paralajmëroi aleatët për planin e Moskës. Përpjekjet e Uashingtonit për të ndryshuar mendjen e Putinit. Loja e dyfishtë e spiunëve. Roli i Kinës.
Nga Guido Olimpio – Corriere
Vallëzimi i hijeve rreth Ukrainës u zhvillua në tre pista.
Paralajmërimi
Në mesin e nëntorit, SHBA paralajmëroi drejtpërdrejt aleatët për planin e pushtimit. Drejtoresha e Inteligjencës Kombëtare, Avril Haines, shkoi në Europë për të shpjeguar, por u prit me skepticizëm. Muajin pasardhës, në fillim të dhjetorit, pati një paralajmërim të ri: me komunikime dhe përmes një artikulli në Washington Post, i cili kornizon në mënyrë të përsosur operacionin, duke treguar saktësisht përmasat e forcave të mobilizuara. Ata mendojnë se ora X do të jetë në ditët e para të vitit. Detajet janë të rëndësishme, nuk mjaftojnë për të goditur. Zgjedhja për të zbuluar informacionin, kaq preciz, përmban katër aspekte: është një hap i pazakontë sepse i zbulon Moskës atë që dinë në Uashington; thekson gravitetin; tregon se CIA ka burime të vlefshme dhe të dorës së parë; është një përpjekje e dëshpëruar për ta shtyrë Putinin të dorëzohet.
Agjencia drejtohet nga William Burns, një diplomat karriere me një të kaluar si ambasador në Rusi. E njeh dosjen. Ai personalisht shkoi në kryeqytetin rus në fillim të nëntorit për të trajtuar çështjen dhe kushedi se nuk ka zbuluar letra të tjera në tavolinë për t’i bërë bashkëbiseduesit të kuptojnë se Shtetet e Bashkuara janë në dijeni të asaj që po përgatitet. Një skenë si nga “Gjuetia për Tetorin e Kuq”.
Vizita e shefit të CIA-s ishte e katërta që nga korriku nga zyrtarë të lartë të SHBA-së, një shenjë e përpjekjeve që janë bërë. Ata përplasen në muret e Kremlinit.
Cari është i bindur se ka gjithçka në anën e tij, dhe një tjetër zbulim – ai dëshiron që të kalojë Olimpiada Dimërore që zhvillohet në malet kineze. Dje New York Times shkroi se Pekini do t’ia kërkonte këtë favor, edhe nëse nuk ka siguri për këtë pasazh. Zbulimi pason një tjetër: amerikanët kishin kërkuar ndihmën e Kinës për muaj të tërë për të ndaluar katastrofën dhe madje kishin dhënë informacione. Por Republika Popullore nuk i besoi alarmit.
Sipas New York Times, Putin, pas sulmit në Ukrainë, ka shfryrë kundër bashkëpunëtorëve të tij, sepse ata i kishin paraqitur skenarë rozë. Kjo tezë mbështetet nga një burim i FBI-së, i cili gjithashtu njeh dikë në rrethin e Kremlinit. Një turne torturues që duhet të mbrojë identitetin e “spiunit” duke mashtruar atë që lexon, por që është i dobishëm për të mbjellë dyshime në shtëpinë e armikut.
Arena e Ukrainës është edhe më e paqartë. Rusët kanë njerëzit e tyre të infiltruar në sistemin dhe aparatet e sigurisë, kanë përkrahje, pra do të luanin sikur të ishin në oborrin e tyre.
Çfarë raportuan miqtë tyre të Kievit? Hipoteza: futuni me njësitë tuaja, Zelensky do ia mbathë.
“Mjegulla” turbulloi pamjen e Carit? A ishin mashtruar nga lajme të pabaza? Pro-rusët mezi po prisnin një shpatull të madhe dhe kënaqën projektet e Ariut. Kjo ndodhi edhe me amerikanët në Irak kur ata u besuan personazheve të dyshimtë shiitë. Dhe atëherë nuk ka asgjë më të lehtë se sa ta marrësh për të mirëqenë historinë që përputhet me dëshirat e tua.
Reagimi i Ukrainës
Në mes hynë edhe lojërat e 007-ave, dhe madje edhe Zelensky, në prag të sulmit, nuk e fshehu acarimin për lajmet alarmante të lëshuara nga Shtëpia e Bardhë. A i besonte apo ishte një taktikë kontingjente? Shefi i Shtabit të saj Valery Zaluzhny, më 18 nëntor, pati një bisedë me gjeneralin amerikan Mike Milley, homologun e tij, kushtuar “aktiviteteve të Rusisë në rajon”. Tri ditë më vonë, shefi i inteligjencës ukrainase Kyrylov Budanov, në një intervistë me Military Times, konfirmoi rrezikun e pushtimit nga fundi i janarit deri në fillim të shkurtit.
Artikulli ishte i shoqërua me një hartë të detajuar me drejtime të mundshme. Ata e dinin. Dhe ata ua treguan të gjithëve për këtë pa u marrë seriozisht. Për shkak se ekspertët i kuptuan qartë pasojat e një konflikti të tillë – ky është shpjegimi i një komentuesi rus nga Këshilli i Rusisë – dhe menduan se ato ishin të mjaftueshme për të parandaluar luftën. “Kemi gabuar sepse nuk kemi gabuar” në parashikimin e fatkeqësisë.
Vrasësit
Një histori aventureske tregoi më pas për një operacion për të vrarë Zelensky dhe që iu besua një grupi çeçenësh. Informacioni u dha nga një agjent rus, si për të konfirmuar artin e lojës së dyfishtë, ku nuk mund t’i besosh askujt. Me kusht që edhe ky zbulim të mos jetë një përpjekje për të ushqyer dyshime apo paranojë. Dy kompanitë mëmë të spiunazhit – SHBA dhe Rusia – kanë pasur gjithmonë frikën e madhe për t’u mashtruar nga një spiun kundërshtar, i cili ofrohet për të bashkëpunuar. Një truk klasik.
Më të kujdesshëm – në disa raste edhe të fiksuar – ishin amerikanët, deri në pikën e refuzimit të tyre. Në rastin e presidentit ukrainas është e besueshme që Moska dëshiron ta eliminojë atë. Për sa u përket vrasësve, përfshirja e supozuar e çeçenëve është “ekzotike”, të njohur për vendosmërinë e tyre, duke marrë parasysh rolin e tyre në shërbim të aktivitete klandestine të shërbimeve sekrete. Në të njëjtën kohë, duke pasur parasysh kushtet aktuale, është më e lehtë të jetë dikush pranë liderit dhe jo një “i huaj”. Megjithatë, kurrë mos thuaj kurrë. E gjithë historia ukrainase është plot me surpriza.
