Nga Alice Castagneri – La Stampa
Në një monolog prekës, kantautori i famshëm Ermal Meta thotë për programin ”Le Iene”, se ”dy të panjohur ndryshuan katër jetë, e imja ishte një prej tyre”.
”Ndryshoi yjet e tu / Dhe nëse e provon / Do t’ia dalësh… këndon Ermal Meta në këngën e tij ”Vietato Morire”.
Dhe nëna e tij, Mira, u përpoq shumë për të ndryshuar fatin e saj dhe të tre fëmijëve. Dhe, pavarësisht vështirësive, ajo ia doli.
E arriti këtë falë dashamirësisë së dy personave, të cilët me veprimet e tyre shpëtuan katër jetë.
Në një monolog në programin ”Le Iene”, Ermal Meta tregon historinë e mbërritjes në Itali të nënës së tij, një e ve që u largua nga Shqipëria me ndihmën e dy të panjohurve. Është historia e një përralle që bëhet realitet, e një ëndrre që bëhet realitet. Ëndrra e një rilindjeje në një vend larg atdheut, e njëjta ëndërr që patën emigrantët që vdiqën në Cutro, e njëjta ëndërr që refugjatët që përballen me kalimet me barka gome duhet të rrëmbejnë një copë paqeje.
”Ajo grua nuk i besonte askujt. Një ditë, në rrugë, një i panjohur i afrohet asaj dhe i thotë se ka dëgjuar gjëra, gjëra të tmerrshme që do t’i ndodhin. Ajo frikësohet, por e beson atë. Në fund të fundit, çdo gjë mund t’i ndodhte një gruaje pa burrë ato ditë”, thotë kantautori.
I panjohuri e këshillon të largohet, por ajo nuk e di se si. Ai ofron të paguajë për një pasaportë të huaj gjermane nga xhepi i tij. Ai nuk dëshiron asgjë në këmbim. Ai kërkon vetëm foto pasaporte. Kur ajo e pyet pse po e ndihmon, ai thotë se nuk është vetëm për të, por edhe për fëmijët e saj.
”Të nesërmen gruaja bën fotografitë dhe ia çon. Ai shkon te një falsifikator dhe një javë më vonë pasaporta është gati. I huaji i uron fat. Ata nuk do ta shohin më kurrë njëri-tjetrin. Gruaja i lë fëmijët me nënën e saj dhe shkon të marrë tragetin që shpreson ta çojë në një jetë të panjohur. I kalon kontrollet nga policia shqiptare pa vështirësi dhe kështu, rreth orës 07:00 të ditës tjetër, anija në të cilën ndodhet hyn në portin e Brindizit”, shton ai.
Në Itali, megjithatë, situata bëhet më e ndërlikuar. Para zbarkimit, çdo pasaportë kontrollohet me përpikëri.
Një oficer e kupton që letërnjoftimi i gruas është false. Ai i shpjegon asaj se nuk mund të bëjë gjë tjetër veçse ta dërgojë në shtëpi.
Ajo qan duke u përpjekur të mos e shohin të tjerët. Më pas nga çanta nxjerr një fotografi dhe ia vendos para.
”Këta janë tre fëmijët e mi. Nëse kthehem nuk do të ketë të ardhme për ta”, i thotë ajo.
Ai ende vazhdon, duke e shqyrtuar atë, ndërsa gruaja lutet. Papritur ai hap pasaportën dhe e vulos para se t’ia kthejë. Ajo është e lirë të shkojë. Ajo do të donte ta përqafonte, por nuk mundet.
“Ik dhe paç fat!”, i thotë oficeri duke i treguar derën e së ardhmes së saj të pasigurt, por ende për t’u shkruar.
”Ata nuk do ta shohin më kurrë njëri-tjetrin. Dy akte dashamirësie shpëtuan katër jetë. Mes atyre jetëve ishte edhe e imja. Ju mund të shpëtoni dikë”, vazhdon monologun Meta.
Në një botë ku fyerjet dhe kritikat janë në rend të ditës, në rrugë dhe në rrjetet sociale, Meta ofron një lavdërim prekës të mirësisë.
Të asaj mirësie që qëndron në detaje, në gjërat e vogla, në jetën e përditshme.
Sepse edhe një veprim i vogël mund të ndryshojë rrënjësisht rrugën e një individi.
”Një veprim mund të bëjë një ditë ose një jetë më të mirë. Dhe janë ato zgjedhje që na bëjnë heronj, heronj pa emër, pa fytyrë, por që ndihemi krenarë para se të flemë”, mbyll rrëfimin e tij Meta.
