Nga Çapajev Gjokutaj
BE nuk do t’i nisë fluturimet me Shqipërinë se gjykon që numri i të infektuarve me Covid është i lartë. Dhe me të vërtetë në periudhën 12-26 qershor për 100 mijë banorë kemi patur trefishin e të infektuarve të Spanjës, 5-fishin e Italisë dhe 15-fishin e Greqisë.
Ne mars e prill kur Italia, Spanja e vende të tjera përjetonin Vaterlo humbjesh njerëzore, Shqipëria përmendej në historitë e suksesit, mbyllja e shpejtë dhe gati totale kishte dhenë fryte.
Mbase kanë të drejtë epidemiologët që thonë se atëbotë tek ne nuk pati epidemi, u shfaqën vetëm rastet e para dhe masat e menjëhershme shmangën molepsjen komunitare. Me sa duket tani po jetojmë fillimin e epidemisë dhe duhet kujdes me distancimin fizik, maskat, larjen e duarve e gjëra të tjera të thjeshta, që varen kryesisht nga vullneti i secilit.
Epidemia është situatë mbushur me risqe e kosto të mëdha njerëzore e materiale. Gjithsesi mbetet problem i ndërlikuar që do studiuar e sqaruar nga specialistët, ne të tjerët kur nxitojmë të flasim për të në publik rrezikojmë të marrim rolin e pathoit të katundit.
Por një gjë tjetër, më sociale mund ta diskutojmë. Funksionuam mirë dhe e bëmë covidin zap në karantinë, sa u liruan masat shtrënguese u lëshuam aq shumë sa sëmundja rrezikon të na vërë përpara.
Mos vallë kjo tregon se nuk e menaxhojmë dot lirinë, se funksionojmë më mirë nën kontroll e diktat?
Në periudhën njëshekullore të shtetit shqiptar kemi patur thuajse vetëm regjime diktatoriale e autoritariste, edhe demokracia e tri dekadave të fundit shenjohet nga prirje te forta të sundimit të njëshit.
A ka ndodhur e po ndodh kështu nga që na janë imponuar elitat drejtuese dhe sidomos personalitet që kanë dalë në krye apo nga që si shoqëri një pjesë e mirë prej nesh nuk dinë ta menaxhojnë lirinë dhe funksionojnë më mirë nën diktat?
Kujt t’ia veshim qyrkun e fajit, elitave politike apo qytetarëve? Apo edhe… edhe…
Thonë që pushteti është drogë e fortë, varësisë prej saj i shpëtojnë vetëm liderë me formim të fortë demokratik. Gjithsesi në çdo rast duhet limituar pushtetit i njëshit nëpërmjet parimit ‘kontroll – ekuilibër’ pa lenë në harresë trysninë e vazhdueshme të qytetarëve.
(Nga cikli ‘ Katakombet e kombit’)
