Për të shmangur fatin e keq ne zakonisht prekim diçka prej hekuri, por pse e bëjmë atë? Është një zakon shumë i lashtë që ndikon kryesisht në vendet e Mesdheut, ato nordike në të vërtetë kanë drurin si një element fati, dhe kjo gjurmohet në një legjendë angleze, me Shën Dunstano.
Thuhet se djalli shkoi tek Shën Dunstano, i cili ishte një farkëtar me profesion dhe i kërkoi atij patkua për kalin e tij. Duke e njohur atë, Shëni e trajtoi atë siç duhet dhe e gozhdoi hekurin në bazë me një goditje kaq të fortë saqë djalli i kërkoi të ndalonte, duke lypur mëshirë. Duke mos lejuar që ai të largohet, farkëtari, i cili më vonë u bë kryepeshkop i Canterbury në vitin 959, i ofroi atij një kompromis: ai do ta lejonte të shkonte vetëm nëse ai do të qëndronte larg shtëpive që kishte patkua.
Forma e patkoit, e cila i ngjante asaj të një unaze, kishte një vlerë magjike për të mbajtur larg fatkeqësinë ajo duhej të varej me dy krahët e kthyer lart.
Hekuri në vetvete konsiderohet si një element me fat, kështu që për shembull madje edhe vetëm një gozhdë, ky metal lidhet me idenë e shpatës dhe armëve në përgjithësi, të cilat, siç e dimë, simbolizojnë mbrojtur nga çdo rrezik. Pra, në të njëjtën mënyrë, në besimin e përgjithshëm, hekuri mendohet të mbrojë nga ndonjë e keqe.
