Nga Skënder Minxhozi
Zyrtarë të Partisë Socialiste janë përfshirë në një garë mediatike për të mbrojtur me të gjitha mënyrat formulën e listave të kandidatëve të propozuar nga PS, të cilat ata i konsiderojnë të hapura dhe konform dëshirës popullore, për t’i zgjedhur me votë direkte përfaqësuesit në Kuvendin e Shqipërisë.
E vërteta është se ky propozim vetëm sa e hap fare pak derën për të përmbysur me votë popullore vullnetin partiak të shprehur brenda renditjes së listave, ndërkohë që krijon situata paradoksale, si ajo ku një deputet i kreut të listës mund të shkojë në parlament edhe pse mund të ketë më pak vota se një tjetër koleg i tij që ndodhet në katet e poshtme të renditjes.
Nëse ka pasur dyshime nëse socialistët e demokratët i donin ose jo listat e hapura, gjatë sherreve të muajve të fundit për reformën zgjedhore, tashmë është e qartë se përgjigja është “Jo”. Kjo duket si në propozimin aktual të PS për listat, ashtu edhe në reagimin krejt formal në përkrahje të listave të hapura, nga ana e PD. Rama dhe Basha nuk duan të lëshojnë monopolin personal mbi emrat që do të çojnë në Kuvend pas 25 prillit të vitit të ardhshëm, e kjo e zhbën thuajse krejtësisht retorikën e mbetur për respektim të votës së zgjedhësve, dhënien fund të deformimit të vullnetit të tyre etj. Do të votojmë me lista thuajse të mbyllura, si më parë. Madje dikush thotë që do të jetë edhe më keq se më parë.
Nga pikëpamja e kalkulimit politik dhe elektoral, kjo formulë e socialistëve le pezull më shumë se një pikëpyetje e dilemë. Pse i intereson PS, që pasi i dha fund koalicioneve me lista të veçanta, ta rikthejë autoritetin e shprishur të Bashës, duke i vënë atij në dorë vulën për listat e deputetëve të rinj? E dyta, cili është përftimi i Ramës, që ushtrinë e hutuar opozitare, që po mendonte të ikte nga autoriteti i PD, ta grupojë sërish nën stemën e kësaj të fundit?! A mjafton fakti, ose më saktë supozimi, se kjo mënyrë kandidimi dëmton LSI, për të shkelur dëshirën më të artikuluar popullore për hapjen e listave? Dhe së fundi, pse PS kërkon ta vendosë veten me dhunë, në këtë korsi të re konfliktuale, edhe kundër opozitës parlamentare, me të cilën ka bashkëpunuar jo pak këto kohë të turbullta?
Këto pikëpyetje rëndojnë dukshëm mbi projektin e mbajtjes së listave praktikisht të mbyllura. Çka prodhon një situatë paradoksale, në të cilën dëmtohen hapur të gjithë faktorët që në parim do ta dobësonin elektoralisht Bashën në zgjedhje, duke nisur nga Patozi e deri tek Murrizi apo nismat politike që po lindin brenda opozitës së sotme.
Me ose pa dashjen e tij, rasti e solli që Rama të bëjë një copë të mirë rruge me atë listë të gjatë deputetësh që hynë në Kuvend pas dorëzimit të mandateve nga opozita e rrugës. Anonimë ose jo, gafaxhinj apo militantë folklorikë, të përqeshur, sulmuar apo edhe të parë me simpati në disa raste, ishin ata që u bënë artikuluesit e rinj të idesë së hapjes së listave. Kapën një kauzë me instinktin e atij që kërkon të lerë një shenjë dhe bënë shumë mirë. Rreshtimi kundër edhe këtij segmenti politik nuk e ndihmon qeverinë në një garë që parashihet e ashpër dhe mbi të gjitha e ngushtë.
Nuk është trimëri “të hash për mëngjes” një parti inegzistente, siç thoshte një socialiste me grada në një studio. Trimëri është të fitosh kundër opozitës për herë të tretë rresht. Dhe kjo për momentin është vetëm një mundësi.
