Portali britanik Middle East Eye (MEE) shkruan se rruga e normalizimit të marrëdhënieve midis Izraelit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe nuk kushtëzohet nga politika e Tel Avivit ndaj çështjes palestineze, veçanërisht në dritën e përpjekjeve këmbëngulëse të kryeministrit Benjamin Netanyahu për të filluar planin e tij për të aneksuar pjesë të Bankës Perëndimore dhe Luginës Jordan.
Në tekstin e studiuesit Andreas Krieg, MEE thekson se marrëdhëniet midis dy vendeve, përveç lidhjeve të thella gjeostrategjike, tregtare dhe të sigurisë, bazohen në sinergji ideologjike të fortë.
MEE e konsideron një nga shtyllat kryesore të afrimit midis Tel Aviv-it dhe Abu Dhabi-t, e paraqitur shpesh si një “martesë me interes”, si përpjekja e tyre për t’iu kundërvënë një armiku të përbashkët, Republikës Islamike të Iranit.
Në vitin 2009, menjëherë pas inaugurimit të ish-presidentit amerikan Barack Obama, qeveritë e Izraelit dhe Emiratet e Bashkuara Arabe bashkuan forcat për herë të parë për të bërë presion ndaj Uashingtonit për të marrë një qëndrim më të vendosur kundër Iranit.
Sidoqoftë, Abu Dhabi u detyrua të ndryshojë qasjen ndaj Teheranit në vitin 2019, pas heshtjes së Uashingtonit ndaj sulmeve iraniane ndaj objekteve të kompanisë saudite të naftës Aramco, edhe pse kaloi vite duke lobuar kundër Iranit në Shtetet e Bashkuara, ndonjëherë përmes qendrave kërkimore pro-Izraelit në Uashington, në përpjekje për të dëmtuar interesat iraniane.
Frika e Izraelit nga Vëllazëria Myslimane
Nga ana tjetër, MEE beson se pajtueshmëria Emirato-Izraelite tërhiqet dhe nga pikëpamjet mbivendosëse të të dy palëve mbi rreziqet e Islamit politik dhe përpjekjet e dy vendeve për të shkatërruar çdo shans për sukses të Pranverës Arabe dhe stabilitetin që mund t’i sjellë botës arabe.
Ashtu si në rastin e Emirateve, Izraeli ka kohë që ka frikë nga Vëllazëria Myslimane, ndërsa rritja e popullaritetit të islamistëve në mesin e njerëzve pas revolucioneve arabe u pa nga të dy vendet si një problem i madh sigurie.
Nga ana tjetër, MEE thekson se Izraeli ka luajtur një rol kryesor në ngritjen e Emiratet e Bashkuara Arabe si një fuqi rajonale në fushën e inteligjencës.
Megjithëse marrëdhëniet bilaterale midis dy vendeve kanë përparuar në fusha të ndryshme, veçanërisht në fushat e investimeve dhe transportit detar dhe në përpjekjet për të frenuar virusin koronar. kjo ka qenë veçanërisht e dukshme në spiunazhin kibernetik dhe analizën e të dhënave, ku ka bashkëpunim të ngushtë midis dy vendeve.
Kompanitë izraelite i kanë siguruar Abu Dhabit kapacitete kryesore që u shërbejnë interesave të tyre të përbashkëta.
Ushtrime të përbashkëta dhe shkëmbim të të dhënave
Në fushën ushtarake, marrëdhëniet midis dy vendeve janë ende të kufizuara në ushtrime të herëpashershme të përbashkëta dhe shkëmbime inteligjence.
Në shumë raste, ekspertët ushtarakë dhe të sigurimit izraelit janë të punësuar për të punuar në ndërmarrjet private të sigurisë dhe Emirateve në kohën e lirë ose pas daljes në pension, thekson MEE.
Si udhëheqës dhe mercenarë të stërvitjes ushtarake, ish-forcat speciale izraelite janë bërë armë në duart e Emirateve e Bashkuara Arabe për të persekutuar islamistët në Jemen ose për të mbështetur aleatin e Emirateve në Libi, gjenerali në pension Khalifa Haftar, në luftën kundër qeverisë së njohur ndërkombëtarisht të Unitetit Kombëtar në Tripoli.
Portali thekson se sa e vështirë është të besosh që ky bashkëpunim i sigurisë midis dy vendeve mund të zhvillohej pa miratimin e Komandës Supreme të Shërbimeve të Sigurisë Izraelite.
Ndërsa Abu Dhabi mund të jetë pak i shqetësuar për mënyrën sesi publiku i brendshëm në Emirate do të shikojë miratimin e Izraelit për planin e aneksimit, pushtetarët e vendit e kuptojnë se “dukja e refuzimit” të veprimit të Izraelit në Palestinë në vetvete mund të jetë i mjaftueshëm për të ruajtur thellësinë dhe forcën e asaj që ajo përfaqëson: diçka më shumë se një “martesë interesi” midis dy shteteve, përfundon MEE.
