“Nuk jeni plakur asnjë ditë”. Kështu e komplimentoi Bidenin Sekretari i Përgjithshëm Vietnamez, Nguyen Phu Trong gjatë udhëtimit të presidentit amerikan në Hanoi ditët e fundit. “Në fakt, ju dukeni edhe më mirë se më parë”.
Fatkeqësisht për Bidenin, jo të gjithë në shtëpi mendojnë kështu. Dhe mes tyre është David Ignatius, 73 vjeç, një kolumnist i respektuar i gazetës “Washington Post” me kontakte të shkëlqyera, i cili publikoi një artikull të lexuar gjerësisht me titull: “Presidenti Biden nuk duhet të kandidojë në 2024”.
Një artikull që nuk është befasues: ai thjesht i jep zë asaj që është diskutuar prej muajsh në media, në Uashington dhe – shkruan Ignatius – “jo vetëm në Fox News, por në tryezën e darkës në çdo shtëpi në Amerikë” dhe që del qartë në sondazhe: shqetësimi i votuesve (përfshirë demokratët) për moshën e presidentit që kandidon për një mandat të dytë.
Kur Biden ra në një thes me rërë gjatë një ceremonie në West Point ose kur u shfaq qartësisht i rraskapitur në një konferencë shtypi në Vietnam (në G20, një diplomat evropian tha se lodhja e tij ishte e dukshme në samit), çështja është delikate, edhe pse disa kritikuan “New York Times” për një titull në lidhje me “udhëtimin e lodhshëm të një 80-vjeçari” në Indi dhe Vietnam, duke vënë në dukje se gazetarët ishin më të lodhur se presidenti.
Por Ignatius, vë në dukje uebsajti “Axios”, është një nga ata kolumnistët e vjetër – së bashku me Tom Friedman dhe David Brooks – që Biden pëlqen të lexojë.
Kush e di, megjithatë, nëse duke parë atë që ai i thotë tani, do ta bëjë atë të reflektojë: në Shtëpinë e Bardhë ata përsërisin se presidenti tani ka vendosur të qëndrojë në garë.
Duke lavdëruar Biden për ligjet historike të miratuara në mandatin e tij të parë, për fitoren e partisë në zgjedhjet afatmesme në nëntor, për qeverisjen si centrist dhe mbrojtjen e Ukrainës pa hyrë drejtpërdrejt si Amerikë në luftë me Rusinë, kolumnisti thotë se duke mbetur në garë për një mandat të dytë, presidenti rrezikon “të zhbëjë arritjen e tij më të madhe, që ishte ndalimi i Trump”.
Biden “nuk ka qenë kurrë i zoti për të thënë jo” vëren gazetari, i cili e kujton atë si “mikun llafazan” të Kongresit, ku e takoi dyzet vjet më parë, por vëren se si ai është bërë një president i “përqendrimit dhe strategjisë” të madhe, në shtëpi dhe jashtë vendit”.
Ignatius thekson se në vitin 2019 ishte sigurisht personi i duhur për të fituar “betejën për shpirtin e këtij kombi”, por këtë herë duhet t’i thotë “jo vetes”, duke u tërhequr nga gara për presidencën e 2024-ës, sepse “do të ishte zgjedhja më e mençur për vendin”.
Ignatius shpjegon se Biden ka pak a shumë një muaj për të marrë këtë vendim, përndryshe do të jetë tepër vonë që demokratët e mundshëm, duke përfshirë zëvendëspresidenten Kamala Harris, e cila është më pak e popullarizuar se ai (në 39.5% sipas faqes së internetit “FiveThirtyEight”), të testojnë veten në zgjedhjet primare dhe “të shohin nëse kanë atë që duhet për presidencën”.
Për Harrisin, Ignatius shkruan: “Ajo ka shumë cilësi të mira, por fakti është se ajo nuk ka arritur të fitojë mbështetje në vend dhe madje edhe në partinë e saj”.
Duke pasur parasysh moshën e Bidenit, shton gazetari, votuesit do ta përqendrojnë vëmendjen e tyre tek ajo.
Ignatius vëren se ka edhe një rrugë tjetër: zgjedhja e një zëvendëspresidente tjetër (diçka që i është propozuar edhe nga të tjerët muajt e fundit), e cila mund të përfshijë si alternativa Karen Bass, kryebashkiaken afrikano-amerikane të Los Anxhelosit, ose Sekretarja e Tregtisë, Gina Raimondo, të cilat ishin gjithashtu ndër emrat e konsideruar fillimisht për nënpresident nga vetë Biden.
Por largimi i Harrisit mund të provokojë reagime negative në një pjesë të elektoratit.
Ndër gjërat që Biden duhet t’u kishte thënë jo, sipas gazetarit, ishte zgjedhja e Harris si deputete në radhë të parë (“ajo ishte shoqe e djalit të tij të shtrenjtë, Beau”, i cili vdiq nga kanceri në tru), si dhe udhëtimi i Nancy Pelosit në Tajvan dhe përfshirja e djalit tjetër të tij, Hunter në një kompani në Ukrainë dhe Kinë (dhe telefonatat që ai (Biden) i bëri atij, kur ai ishte nënpresident (zëvendës i Obamës), duke e vënë atë në altoparlant për t’u bërë përshtypje njerëzve me të cilët punonte)./Corriere della Sera
