Një herë, isha duke u bërë gati për në punë dhe pyeta bashkëshorten time:
“Ku është këmisha blu që bleva?”
“Atje.”
“… kuptimi i atje?”
“Në dhomë.”
“Në dhomën e ndjenjës apo në dhomën e gjumit?”
“Në dhomën e gjumit.”
Shkova në dhomën e gjumit dhe hapa derën e gardërobës. Bluza nuk dukej. Thirra:
“Nuk është këtu.”
“Është.”
“Nuk është këtu vërtetë.”
“Shiko në gardërobë.”
“Aty po shikoj tani. Nuk është këtu!”
“Mirë shiko pak më me shumë kujdes!”
“Unë po të them nuk është këtu!”
Munda të dëgjoja hapat e gruas duke mu afruar, ajo zhurma e frikshme që dëgjon para se të tregojë se je gabim për diçka.
Ajo hyri në dhomë, shkoi në gardërobë dhe pa parë farë, futi dorën mes rrobave të varura dhe nxori jashtë këmishën.
Ajo më pa dhe sytë e saj thoshin 100 fjalë që nuk doja t’i dëgjoja me zë. Më pas iku.
Unë ndenja duke vëzhguar gardërobën, mendoja me vete: “Të urrej ty, gardërobë. Dhe urrej frigoriferin, gjithashtu!”.
Burimi: Brightside
