Nga TikTok në TV është e vështirë të sjellësh të gjithë ata 160 milionë followers që e ndjekin. Khaby Lame është një fenomen mbarëbotëror që i kalon shifrat e Chiara Ferragni-t (“vetëm” 30 milionë në Instagram). Ai është 23 vjeç, ka ardhur në Itali nga Senegali kur ishte një vjeç, preferon të mos flasë për racizëm dhe politikë, ai jep vetëm një referencës të fesë myslimane (nuk pi, nuk tymos duhan dhe falet): “Familja ime është praktikuese, gjithashtu edhe unë”.
Suksesi i tij i jashtëzakonshëm erdhi me video-reagimet e tij komike: njerëzit që bëjnë gjëra të ndërlikuara të cilave ai u përgjigjet në mënyrë të thjeshtë. Nga 1 shtatori do të jetë në Disney +, në edicionin e ri të ‘Italia’s Got Talent’ i cili këtë vit mbërrin në katalogun e platformës streaming.
Do të jeni një nga 4 personat në juri. Çfarë lloj sfide është për ju?
Nuk ka qenë një vendim i lehtë për t’u marrë, sepse unë nuk flas kurrë në videot e mia, komunikoj me gjeste dhe shprehje, ndërsa në këtë rast jam i detyruar të “flas”.
Sfida më e madhe është pikërisht kjo: të jem në gjendje të krijoj të njëjtën ndjeshmëri në audiencën time midis Khaby që të gjithë e njohin dhe Khaby që komunikon përmes “fjalës”. Përveç vështirësisë për mua për të dhënë vlerësime negative. Shpresoj të mos lëndoj askënd, sepse nuk do të isha unë.
Episodet janë të regjistruara të gjitha, montazhi ndihmon në eliminimin e papërsosmërive: a do ju frikëson live?
Të bësh një transmetim të drejtpërdrejtë duhet të jetë e vështirë, e di që jo të gjithë janë në gjendje ta bëjnë këtë. Unë mendoj se duhet shumë përvojë për të qenë live i përsosur. Sigurisht, duke e ditur që gjithcka do të montohej më bënte më të qetë.
Bota e mediave sociale dhe ajo e TV janë shumë të ndryshme, nuk është e thënë që ata që shkëlqejnë në njërën janë po aq të mirë edhe në tjetrën. Shumë kanë dështuar.
Po, në fakt ishte një nga mendimet e mia përpara se të pranoja këtë sfidë, por në fund të fundit, nëse dëshiron të rritesh, duhet të përfshihesh gjithashtu. Nuk kam frikë nga kritikat, ato duhen për t’u përmirësuar dhe për t’u pjekur; dhe meqenëse ëndërroj të jem aktor, çdo eksperiencë në ekran do të jetë një mësim dhe një provim për të kaluar.
Çfarë u përgjigjeni atyre që mendojnë se ata që janë të suksesshëm në rrjetet sociale nuk kanë në fund të fundit një talent të veçantë?
Rrjetet sociale janë një botë më vete, siç është bota e spektaklit apo muzikës. Për mua është një punë e vërtetë, e marr seriozisht çdo angazhim dhe çdo përmbajtje që prodhoj. Kaloj shumë kohë duke bërë kërkime, duke studiuar projekte në detaje, kam shumë kreativitet në to. Sigurisht, jo të gjithë janë të talentuar. Si në çdo biznes, ata që janë vërtet të mirë rriten dhe pohojnë veten; dhe kanë mundësinë të fillojnë një karrierë të vërtetë artistike që nuk do të thotë më vetëm “botë sociale”.
Si silleni me “hater”?
“Hater-sat” janë ndjekësit e mi më të mirë. Janë gjithmonë të vëmendshëm, nuk humbasin video, dëgjohen menjëherë… Kështu që edhe unë i dua. Askush nuk mund t’i kënaqë të gjithë dhe unë nuk bëj përjashtim.
Sa e vështirë ishte për ju dhe familjen tuaj, të ardhur nga Dakari, të integroheni në Itali?
Nuk ishte aspak e lehtë, ne jemi një familje e madhe, por babai im gjithmonë ka luftuar për të gjithë ne fëmijët, duke u përpjekur të mos na lërë kurrë pa bukë, por siç mund ta imagjinoni – sepse e shihni çdo ditë – ishte vërtet e vështirë.
Keni punuar si murator, pastrues dritaresh, kamerier, punëtor: çfarë kujtoni nga ato kohë?
Mbaj mend shumë, shumë punë dhe shumë, shumë djersë. Por kurrë nuk hoqa dorë, kurrë nuk hoqa dorë nga shpresa. Unë kam qenë në gjendje të buzëqesh dhe të jem i lumtur me shumë pak. E di se çfarë do të thotë të punosh shumë, e di çfarë do të thotë të bësh sakrifica dhe mendoj se këto kujtime do të më mbeten përgjithmonë, ishin një mësim jete.
U pushuat nga puna gjatë pandemisë, por paradoksalisht ishte fati juaj sepse ishit në gjendje të fokusoheshit vetëm në videot tuaja?
Shkarkimin tim e kam marrë filozofikisht. Unë tashmë po bëja video gjatë kohës që punoja, por kisha shumë pak kohë për ta bërë këtë. Kështu që qëndrimi në shtëpi pa punë më lejoi të përqendrohesha në atë që më pëlqente të bëja. Unë kam pasur gjithmonë një mijë ide, por kurrë kohë dhe mjete. Qëllimi i videove të mia ishte të krijoja energji pozitive, t’i bëja njerëzit të buzëqeshnin. Gjatë pandemisë, ndërsa bota ishte në gjunjë, ishte edhe më se e nevojshme. Na duhej pak butësi, thjeshtësi dhe mendoj se gjeta çelësin e duhur.
A jeni në ankth për “views”?
Unë nuk jam në ankth në përgjithësi, dhe sigurisht që disponimi im nuk varet nga “views”. Për mua janë thjesht një tregues i rëndësishëm për të kuptuar nëse ajo që kam bërë pëlqehet apo jo. Është mënyra për t’u përpjekur të mos përsëriten tema që nuk pëlqehen.
Çfarë dhurate i bëtë vetes kur filluat të fitonit para?
Bleva një shtëpi për familjen time.
Ju filluat me 17 ndjekës mes të afërmve dhe miqve. Çfarë ju shtyu të vazhdonit?
Aktorët e teatrit dalin në skenë edhe me 3 spektatorë. E kam bërë edhe unë, për një kohë të gjatë, dhe kështu bëhet nëse do të jesh “sold out”./Corriere della Sera
