Nga Mero Baze
Ka një rivalitet qesharak mes ministrit të Jashtëm të Shqipërisë në detyrë, Cakaj, dhe ish-ministrit të Jashtëm të Shqipërisë, Bushati, të dy të një partie, rivalitet që sot ka pasur shkëlqimin e vet.
Ministri i Jashtëm në detyrë, Gent Cakaj, iu gëzua rezultatit të shqiptarëve në Luginën e Preshevës, duke lënë të kuptojë se janë fituar 4, ose 3 deputetë, për shkak të punës së tij.
Në fakt, kur u numëruan votat, thjesht kanë fituar dy deputetë. Kaq deputetë i ka pas marrë Riza Halimi 15 vite të shkuara edhe nën Milosheviçin. Pra thjesht nuk ka ndonjë gjë të re nga Lugina, përveç pjestimit të partive shqiptare, nga 1 në 5.
Nuk mendoj se suksesi do varej nga Gent Cakaj dhe sikur të ndodhte, pasi faktori shqiptar atje ndërkohë është përçarë, dhe as mendoj se kanë dështuar prej tij. Kështu që protagonizmi i tij në këtë pikë, është pa lidhje. Madje kjo është më shumë punë e Pandeli Majkos, se sa e tij.
Nga ana tjetër, ish- ministri i Jashtëm Bushati, që ka qenë shumë normal kur ishte ministër, është bërë edhe më qesharak se sa Cakaj. Me sa duket ai në këtë botë ndjek pas vetëm Gent Cakajn, dhe jo se çfarë ndodh realisht.
Sapo ka parë që Gent Cakaj është lavdëruar që Lugina ka fituar 4 deputetë, ka dalë në një intervistë në një TV, dhe ka kritikuar shqiptarët në Luginën e Preshevës që kanë hyrë në zgjedhje, pasi kanë shtuar numrin e deputetëve, dhe sipas tij, kështu ndihmojnë Vuçiqin, i cili nuk kishte opozitë në zgjedhje.
Po të mos të isha i bindur që nuk udhëhiqet nga logjika, por nga Gent Cakaj, ky ish- ministër duhet të bëhej copë nga shtypi për këto broçkulla.
Së pari, përpjekja e tij për t’u shqetësuar më shumë për demokracinë në Serbi, se sa për faktorin shqiptar, është qesharake. Ata që kanë bojkotuar zgjedhjet e Vuçiç nuk janë forca pro perëndimore, as liberale, por bandat e Arkanit dhe mbeturinat e Sheshelit, një amalgamë partish fashistoide e anarkiste, që duke e ditur se humbasin zgjedhjet, thjesht i bojkotojnë ato. Në Serbi kjo është një traditë shumë e vjetër, 30- vjeçare, dhe shqiptarët nuk kanë mundur as ta rregullojnë demokracinë serbe, as ta korrigjojnë.
I vetmi para Ditmir Bushatit që ka dashur ta korrigjojë demokracinë serbe, ka pas qenë Sali Berisha më 1997, kur u bëri thirrje kosovarëve të mbështesnin protestat e opozitës në Beograd, për të shpëtuar nga trazirat në Tiranë. Por dhe ai, edhe pse e kishte për hall të vet, ishte më palën më të mirë të Serbisë, atë të Gjingjiqit, që së paku ishte pro-perëndimor.
Kurse kjo qarja për demokracinë e gjymtuar serbe, nga mungesa e Sheshelit në zgjedhje, është më shumë se qesharake. Ditmir Bushati ka hyrë vetë në zgjedhje pa opozitë vitin e kaluar, dhe nëse e kishte këtë ndjeshmëri, mund t’i bojkotonte, meqë nuk kishte opozitë.
Së dyti, këto thirrjet banale për unifikimin e faktorit shqiptar në Luginë, rreth një “projekti shqiptar”, janë po aq shkollareske nga çdo politikan që jepen nga Tirana, a Prishtina qoftë.
Shqiptarët që jetojnë në Serbi i kanë siguruar të drejtat politike dhe duhet të luftojnë të përfaqësohen në institucionet e Serbisë. Tirana zyrtare së paku nuk mbështet ndonjë ndarje të tyre nga Serbia.
Dhe një projekt që u pëshpërit nga Hashim Thaçi, u bë copë ende pa u artikuluar, pasi u konsiderua sikur qe pjesë e planit të paqes Kosovë- Serbi. Madje Bushati mendon se kjo është arsyeja që ai është zëvendësuar me Gent Cakajn.
Tani duhet të zgjedhë që Gent Cakajn ta sulmojë, ose si politikan që do të integrojë shqiptarët në institucionet serbe, siç është kjo e zgjedhjeve, ose që ata kërkon t’i bashkojë me Kosovën, se do korrigjojë kufijtë.
Duhet të zgjedhim një prej tyre, se të dyja nga inati i Bushatit nuk i mban dot Genti i vogël.
Dhe së fundmi, politika e jashtme e Shqipërisë duhet të shqetësohet vetëm për liritë politike të faktorit politik shqiptar jashtë Shqipërisë, dhe jo për të drejtat e organizimit politik të tyre.
Ajo që Shqipëria bëri me faktorin politik shqiptar në Maqedoni dy vite më parë, ishte korrekte, pasi i bashkoi ata pas zgjedhjeve, për të larguar nga pushteti një regjim që i diskriminonte shqiptarët. Kjo është korrekte dhe është në frymën e garantimit të lirive të shqiptarëve.
Këto protagonizmat lokaliste për t’u përfshirë në zgjedhjet në Tuz, në zgjedhjet në Luginë, në zgjedhjet në Kërçovë etj, ka rrezik që më shumë e dëmtojnë Tiranën zyrtare, se sa i ndihmojnë shqiptarët atje ku janë.
Lërini shqiptarët nëse janë të lirë politikisht, të bëjnë çfarë të duan. Dhe për fat, sot shqiptarët janë të lirë në Ballkan. Se në përpjekje për të bashkuar ata aty ku janë, tregoni sa të ndarë jeni këtu ku votoheni dhe paguheni.
