Infermierët, mjekët, virologët dhe ekspertët e kanë thënë qartë: “Koronavirus nuk njeh moshë, ai prek pa dallim. Të moshuarit ose ata që vuajnë nga patologjitë e mëparshme kanë qenë gjithmonë subjektet e dobëta dhe, rrjedhimisht, infeksioni është më i lehtë. Duhet të theksohet, siç është bërë nga profesori Roberto Remuzzi, se është e vërtetë që shumica e viktimave të shkaktuara nga Covid-19 janë njerëz të moshuar ose individë me patologji të tjera, por është gjithashtu e vërtetë që pa këtë sëmundje ata do të ishin akoma gjallë”.
Edhe pse mosha mesatare është mjaft e lartë, koronavirus ka prekur në gjendje kritike edhe Michele Vitiello, 41 vjeç. Pas dy javësh në gjendje kome, ai ia ka arritur t’ia dalë falë ndihmës së mjekëve.
Michele Vitiello qëndroi tri javë në spital, dy prej të cilave në gjendje kome. Ai ka humbur 10 kg dhe është dobësuar shumë, aq sa nuk arrin të ngjisë shkallët.
Akoma ekziston dyshimi që e mundon: si u infektua?
Siç raporton Il Messaggero, 41-vjeçari tha: “Unë jam atletik, sportiv, kam shijuar gjithmonë shëndet të shkëlqyeshëm, kurrë nuk kam pasur as grip, i vetmi mjek që kisha parë deri më tani ishte dentisti. Dhe unë jam 41 vjeç, gjysma e pacientit të llojit koronavirus. Megjithatë, unë u sëmura shumë dhe me siguri nuk do të mbaroja i bashkangjitur me oksigjenin, nëse, pas pesë ditësh të etheve dhe temperaturë 39 e gjysmë, dikush do të më kishte thënë atë që kisha”.
Në tregimin e tij ai shtoi: “Më 23 shkurt, u ndjeva me ethe, ra me aspirinë, por u ngrit përsëri dhe përsëri. Në ditën e pestë isha si në ditën e parë. Në televizion ata vazhduan të transmetojnë raporte mbi koronavirus, rastet u rritën dhe unë thashë me vete: a mund të verifikoj nëse kam një ndikim normal ose diçka më shumë?”.
Michele jeton në Brescia, një nga komunat më të prekura nga virusi që po mundon të gjithë botën. Sidoqoftë, kontaktet e tij janë shumë më të gjera, që shtrihen përtej qytetit të tij të banimit.
Pas ditëve të përpjekjeve të dështuara duke komunikuar me numrin e urgjencës, një ambulancë më në fund mbërriti më 28 shkurt.
“Unë kisha përgatitur një çantë shpine me nevoja themelore, mendoja të ndalesha në spital për një natë dhe kurrë nuk kisha menduar të qëndroja atje për tre javë. Vendosa ca para në xhep, kartën time të identitetit, telefonin tim, hipa në automjet dhe menjëherë ata fillojnë të bëjnë disa prova. Pas disa minutash shpalosja e ambulancës me sirena, dukej sikur ata kishin mbledhur një njeri që vdiste”.
Mjekët, pasi e vizituan, hartuan raportin. “Kam pasur pneumoni bilaterale në një gjendje shumë të përparuar. Një mjek më informon: e vetmja gjë që mund të bëjmë është të intubjentosh, nëse dëshiron të përshëndesësh të dashurit. Unë nuk mund t’i besoja ato fjalë. Unë e pyeta: a jam në rrezik për jetën? Fatkeqësisht po, u përgjigj mjeku.
Që nga ai moment isha në një gjendje kome për 15 ditë, ata më bënë një vrimë të vogël në fyt për të futur një tub që arrin në mushkëri, sepse për më shumë se tetë ditë nuk mund të mbetet i intubuar”, tha ai. “U zgjova në 13 Mars me engjëj përreth, mjekë dhe infermierë, të cilët bënë gjithçka mundën për të më shpëtuar dhe për të më bërë të ndjehem më mirë. “Ju jeni mirë, jeni duke u shëruar”, më thanë ata dhe ky ishte momenti më i lumtur./Notizie.it/
