Rolex prodhon disa nga orët më ikonike në botë, si Daytona, Submariner dhe Oyster klasike. Kompania zvicerane besohet se prodhon afërsisht një milion orë në vit, secila e punuar me dorë. Por Rolexet e reja mund të jenë të vështira për t’u gjetur për një blerës pa një marrëdhënie të vendosur me një shpërndarës të autorizuar.
Megjithëse furnizimi i orëve Rolex mund të jetë ndërprerë për një kohë të shkurtër nga problemet e prodhimit dhe zinxhirit të furnizimit në kulmin e pandemisë së koronavirusit, kjo nuk është arsyeja pse ato janë kaq të vështira për t’u gjetur, ose kaq të shtrenjta kur e gjeni një të tillë.
Gjithçka ka të bëjë me modelin e biznesit Rolex
“Problemet e dy viteve të fundit janë thjesht diçka e vogël në krahasim me tendencat më të mëdha që ndodhin në tregun e orëve luksoze në përgjithësi dhe me Rolex në veçanti”, tha Adam Golden i Menta Watches.
“Rolex duket se e ka strukturuar biznesin e tyre në një mënyrë të tillë që ata po kontrollojnë shpërndarjen dhe kush merr çfarë, në nivel të shitjes me pakicë”, tha ai. Një dekadë më parë shumica e modeleve ishin në dispozicion sipas kërkesës nga tregtarët e autorizuar (AD) të markës, shpjegoi ai.
Rolex nuk iu përgjigj kërkesës për koment mbi këtë histori, por kur Yahoo Finance foli për mungesën, kompania theu heshtjen e saj karakteristike duke thënë se “mungesa e produkteve tona nuk është një strategji nga ana jonë“.
Deklarata gjithashtu theksoi se të gjitha orët Rolex montohen me dorë në një nga katër lokacionet e saj në Zvicër, një proces që “kufizon natyrshëm kapacitetet tona të prodhimit”.
Në një vizitë në Florida këtë verë, Golden tha se kishte vetëm një Rolex në dispozicion për të blerë, një Datejust për femra që një klient e kishte porositur dhe më pas e kishte anuluar.
Por Golden thotë se orët janë ende në reklamat e preferuara të markës dhe se sasia e mbetur është më shumë iluzion sesa realitet, pasi Rolex përgjithësisht besohet se prodhon deri në një milion orë në vit.
“Rolex do të dëshironte të përjetësonte imazhin se ka mungesë dhe se ka një kërkesë kaq të lartë saqë nuk mund të prodhojë mjaftueshëm për të kënaqur kërkesën, por mendoj se në realitet është thjesht një lëshim shumë i kontrolluar për ta mbajtur atë kërkesë super të lartë“, tha ai.
Një tjetër rezultat i këtij furnizimi të kufizuar të orëve të reja është shpërthimi absolut i çmimeve në tregun e rishitjes, ku disa orë tani kanë çmime shumë më të larta se sa ato në sportelet e shitjes me pakicë.
Për shembull, një Daytona reklamohet në faqen e internetit të Rolex për 13,150 dollarë, por në Chrono24 e njëjta orë është renditur për më shumë se 36,000 dollarë.
Nautilus i Patek Phillipe është bërë aq e popullarizuar në tregun sekondar saqë orët sportive trefishohen lehtësisht në vlerë nga çmimi i tyre me pakicë. Një orë sasi e limituar i Tiffany Blue Nautilus madje u shit për një vlerë rekord prej 6.5 milionë dollarësh në ankand.
Megjithatë, Rolex është padyshim marka kryesore në tregun e orëve të rishitura dhe rritja e interesit madje po i jep një shtysë markave të tjera historike, sipas Charles Tian, themeluesit të WatchCharts.
“Rolex ndoshta mund të bëjë një sërë gjërash për të rregulluar situatën aktuale dhe për të rritur furnizimet e këtyre orëve dhe për të dobësuar tregun sekondar,” tha Golden. “Por unë mendoj se në këtë pikë ata po zgjedhin të mos e bëjnë këtë, sepse është një biznes i mirë për ta”.
