Një studim i kryer në University College London (UCL) është përqendruar te 43 raste të pacientëve me COVID-19, të cilët pësuan çrregullim të përkohshëm të trurit, goditje në tru, dëmtim nervi ose efekte të tjera serioze të trurit.
Studimi në fjalë u shtohet disa studimeve të tjera, të cilat kanë arritur në konkluzionin se sëmundja mund të dëmtojë trurin.
“Mbetet për t’u parë nëse do të kemi një shkallë të madhe të dëmtimit të trurit të lidhur që lidhet me pandeminë – mbase e ngjashme me shpërthimin letargjik të encefalitit në vitet 1920 dhe 1930 pas pandemisë së gripit në 1918”, thotë Michael Zandi, nga Instituti i UCL. të Neurologjisë, njëri nga drejtuesit e studimit.
COVID-19 është konsideruar kryesisht si sëmundje e frymëmarrjes që prek mushkëritë, por neuroshkencëtarët dhe mjekët specialistë të trurit thonë se dëshmitë e reja të ndikimit të tij në tru janë shqetësuese.
“Shqetësimi im është se ne kemi miliona njerëz me COVID-19 tani. Dhe nëse brenda një viti kemi 10 milion njerëz të rikuperuar dhe ata njerëz kanë deficite në nivelin konjitiv … atëherë kjo do të ndikojë në aftësinë e tyre për të punuar dhe aftësinë e tyre për të shkuar në aktivitete të jetës së përditshme”, thotë Adrian Owen, neuroshkencëtar në Universitetin Perëndimor në Kanada.
Në studimin e UCL, të botuar në revistën “Brain”, nëntë pacientë që kishin inflamacion të trurit u diagnostikuan me një gjendje të rrallë të quajtur encefalomielit akut (ADEM), e cila më shpesh shihet te fëmijët dhe mund të nxitet nga infeksione virale.
Sipas studiuesve, mesatarisht një pacient i rritur në muaj paraqitej me këtë çrregullim në klinikën e tyre të specializuar në Londër. Por kjo shifër ka arritur në një në javë gjatë periudhës së studimit, një ndryshim që studiuesit e shohin si shqetësues.
“Duke pasur parasysh se sëmundja ka vetëm pak muaj që qarkullon, ne mund të mos e dimë akoma se cili mund të jetë dëmi afatgjatë i COVID-19”, tha Ross Paterson, i cili drejtoi studimin. “Mjekët duhet të jenë të vetëdijshëm për efektet e mundshme neurologjike, pasi diagnostikimi i hershëm mund të përmirësojë rezultatet e pacientit”.
Owen tha se provat e reja theksojnë nevojën për studime të mëdha dhe të hollësishme si dhe për mbledhjen e të dhënave në rang global.
