Ndjekësit e Netflix kanë mbetur pa fjalë nga dokumentari i fundit, Seaspiracy, i cili merret me ndikimin e peshkimit komercial në oqeane dhe të ardhmen e detit.
Në përmbajtjen e dokumentarit thuhet:
“Nga bashkë-krijuesi që ju solli dokumentarin novator Cowspiracy, vjen tashmë Seaspiracy, një vazhdim që hedh dritë mbi të vërtetat alarmante – dhe jo të njohura gjerësisht – mbi shkatërrimin e përhapur të mjedisit në oqeanet tona të shkaktuara nga sjellja njerëzore.
Regjisori Ali Tabrizi fillimisht u nis për të shijuar oqeanin e tij të dashur, por përkundrazi u gjend në një situatë të shqyrtimit të dëmit që njerëzit po u bënin oqeaneve dhe deteve. Nga plastika ndotëse dhe pajisjet e peshkimit te peshkimi i paligjshëm dhe praktikave shkatërruese të gjuetisë, njerëzimi po shkatërron jetën detare, por edhe më gjerë, të gjithë planetin. Ajo që Tabrizi zbuloi në fund të fundit jo vetëm që sfidon nocionin e peshkimit të qëndrueshëm, por do të trondisë këdo që interesohet për mrekullitë e jetës në oqean, si dhe për të ardhmen e planetit dhe vendin tonë në të”, shkruan Go Green.
Ali Tabrizi, drejtori i filmit, thotë se ai filloi filmimin e dokumentarit të tij për të zbuluar efektet negative të plastikës në oqean, përpara se të zbulonte shpejt një botë të korrupsionit dhe mashtrimit në industrinë tregtare të peshkimit, e cila kishte një efekt shumë më shkatërrues në jetën ujore sesa përdorimi njerëzor.
Intervistat me ekspertë dhe aktivistë zbulojnë një pamje të së ardhmes së oqeaneve botërore, me një paralajmërim statistikor tronditës se nëse njerëzimi vazhdon të peshkojë me shpejtësinë aktuale, ne do të përballemi me “oqeane bosh” deri në vitin 2048 (cituar nga një studim i vitit 2006).
Dokumentari gjithashtu thekson se dhjetëra miliona peshkaqenë vriten çdo vit si një kapje aksidentale – ose si një “kapje shtesë” dhe hidhen përsëri në det në vende të tjera pasi u janë prerë pendët, një delikatesë në shumë restorante.
Një lidhje tjetër e rëndësishme që filmi zbulon është midis shëndetit të oqeaneve tona dhe krizës sonë klimatike, me pika të ndryshme bisede të paraqitura nga editorialisti i mjedisit për një kohë të gjatë i The Guardian, George Monbiot, i cili ka shkruar për shumë prej këtyre çështjeve për dekada.
“Ne po pastrojmë oqeanet tona”, tha një koleg, duke krahasuar efektet e shkatërrimit të jetës detare me shkatërrimin e pyjeve të Amazonës, pasi na kujtoi se 92% e të gjithë CO2 është ruajtur në detet tona. Nuk ka ndalim të ndryshimit të klimës pa mbrojtur oqeanet tona. Atëherë, si ta bëjmë atë?
“Lëri oqeanet të qetë,” tha themeluesi i Bariut të Detit, Kapiteni Paul Watson. Nuk ka mënyrë më të qartë për ta thënë këtë.
